«ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ…»

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ, μοναξιά

«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, σαν το ξεχασμένο στάχυ…» Μαχαιριά στην καρδιά τούτοι οι στίχοι του Καλαμίτση που τους έγραψε φωτογραφίζοντας τη δική του τότε μοναξιά, ρίγος οι νότες μιας μόνο κιθάρας του Σπανού πάνω στη θεϊκή μελωδία του, δάκρυ και σπαραγμός μαζί η μπάσα φωνή της Μοσχολιού, ψελλίζοντας και ουρλιάζοντας συνάμα τη μοναξιά όσο κανείς άλλος δεν το κατάφερε μέχρι τότε, αλλά και μετά, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια μέσα στους γυμνούς τοίχους ενός φτηνού ξενοδοχείου, μόνη κι εγώ σαν πολλούς άλλους μόνους… τότε!

Μόνους, που τους μπερδεύουμε με τους άλλους που τυχαίνει να μας προσπερνούν στο διάβα μας για τις όποιες δουλειές τους, και δεν τους ξεχωρίζουμε, δεν νιώθουμε το δάκρυ της μοναξιάς τους, ακατάδεχτοι καθώς είναι να μισούν τον οίκτο στο βλέμμα τού απέναντι, γι’ αυτό και περπατούν σκυφτοί, μη τυχόν και η αλήθεια τους ξεγυμνωθεί, και δεν το θέλουν αυτό.

Δεν το θέλουν, τόση η περηφάνια τους, τόσο το αληθινό ψέμα τους που μέσα του χώθηκαν και δεν λένε να βγουν στο φως, ήλιο να μαζέψουν στη χούφτα τους και μ’ αυτό να λουστούν.

Και άκουσα εκείνο το τραγούδι και δικό μου το ’κανα, όπως και άλλοι που δεν γνωρίζω καθώς δεν βγήκα ποτέ από τους τοίχους που έχτισα γύρω μου. Εγώ, που άκουγα μόνο ροκ… Μα πιο ροκ από αυτό δεν βρήκα άλλο από τότε…

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι…

Δάκρυσε, λέει, ο Σπανός όταν το άκουσε στην πρόβα. Και χτυπιόταν που στην αρχή δεν ήθελε αυτόν τον «ύμνο των μοναχικών ανθρώπων», όπως έμεινε στην ιστορία των καλλιτεχνικών δρώμενων, δάκρυσε… 

Και δάκρυσαν πολλοί μαζί του, όταν τούτο το σπάραγμα βγήκε στον αέρα, και τότε και τώρα…

Η μοναξιά πάντα πονάει τους μόνους… Μα οι γιορτές τούς πονάνε ακόμη περισσότερο, και χωρίς το χάδι ψυχής πώς να βρουν δύναμη για το επόμενο χαμόγελό τους, που, ξεχασμένο σε κάποια ερημιά, γλώσσα τούς βγάζει. Είναι και τούτες οι φετινές γιορτές τόσο διαφορετικές, βλέπεις, και οι μόνοι έγιναν ξαφνικά τόσοι πολλοί, λες και δεν χόρτασε τη δίψα της η θλίψη, καθώς έφτασε μια πανδημία για να γεννήσει κι άλλον πόνο, κι άλλη μοναξιά, τόσο μα τόσο διαφορετική από τις άλλες αδελφές της, αφού τώρα φώλιασε σε νοσοκομεία και γηροκομεία, και σε δρόμους έρημους και σκοτεινούς, κι ας προσπαθεί ο ήλιος να ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές, μια πανδημία που δεν χόρτασε την πείνα της και βόλτες κόβει σε φρεσκοσκαμμένους τάφους, έτοιμους να καταπιούν κι άλλους ανθρώπους, κι άλλους, κι άλλους, που έζησαν μονάχοι τις τελευταίες τους ώρες, κι ας τις φανταζόντουσαν με τους δικούς τους δίπλα τους για το στερνό φιλί και το κέρμα στο παγωμένο στόμα. Πιο μόνοι κι απ’ τους μόνους…

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι…

Είναι κάτι γιορτές τόσο μεγάλες, που άλλος δεν τις έζησε ποτές. Είναι κάτι μοναξιές τόσο γκρίζες, που άλλος δεν τις ένιωσε ποτές – έτσι λες. Και τότε κυριεύεσαι από έναν τέτοιο μαζοχισμό, που θέλεις να σπάσεις τον γυάλινο πύργο σου κι ας κοπείς, και να πετάξεις μακριά, ψηλά, κι έτσι να ξαναδείς τον εαυτό σου από ’κεί πάνω, γιατί δεν είσαι ο μοναδικός μόνος σε τούτη τη γειτονιά που περιφέρεσαι. Υπάρχουν τόσοι άλλοι, που, βγαίνοντας από τον ερμητικά κλεισμένο κόσμο σου, θ’ απορήσεις πώς γίνεται να υπάρχουν τόσο πολλοί μόνοι τόσο μα τόσο κοντά σου, πώς γίνεται να μην τους έβλεπες τόσο καιρό, το μοναχικό σου χάδι να τους χαρίσεις, το βλέμμα σου να τρυπήσει με ζεστασιά το δικό τους παγωμένο βλέμμα, αφού μόνο όταν ενώνονται οι μοναξιές αλλοιώνονται τα φαρμακωμένα χνώτα της, δεν μπορούν κακό να σου κάνουν πια, δεν μπορούν να σε αγγίξουν, δεν μπορούν να σε δηλητηριάσουν. Χορτάσαμε τις κίτρινες πεταλούδες του Μακόντο, δεν μας ταιριάζουν πια, όπως δεν μας ταιριάζουν και τα φαντάσματα των «παιδιών των λουλουδιών», αφού τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες δεν θα τα ζήσουμε ποτέ, και ας τα ποθήσαμε τόσο που δικά μας τα κάναμε. Όμως δεν μας ταιριάζουν.

Είναι κάτι γιορτινές μέρες που τις θέλεις δικές σου, γιατί έτσι τις ονειρεύτηκες. Μόνο που… Μόνο που δεν είναι πάντα στο χέρι μας να έχουμε ό,τι δικό μας ποθήσαμε. Γι’ αυτό σου λέω, μπορείς να τις κάνεις δικές σου με τη φαντασία σου, με ένα φιλί στον αστροφωτισμένο ουρανό, μ’ ένα χαμόγελο στο λειψό σαν φέτα πεπονιού φεγγάρι, κι ύστερα καταδέξου να κοιτάξεις χαμηλά, γύρω σου, χαμογελώντας γλυκά, με το χάδι έτοιμο να στάξει την αγάπη, την ψυχή έτοιμη για μια τρυφερή αγκαλιά, αφού εκεί θα δεις πως υπάρχουν κι άλλοι…

…Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα…

Ακολουθήστε το Greeks Channel στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις, με τα πιο δημοφιλή νέα και έκτακτη επικαιρότητα για την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες καθώς επίσης οτιδήποτε καινούργιο και σημαντικό αφορά την Ελληνική κοινωνία και ομογένεια.
8.1K

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ BLOG

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Είναι πολλές οι πληροφορίες που θέλουν ανυποψίαστοι καταναλωτές να γίνονται θύματα επιτήδειων που ασχολούνται με τις αγοραπωλησίες αυτοκίνητων και εξαπατούν τους υποψήφιους πελάτες

Newsroom
«Η ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ»

«Η ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ»

Ίσως αν η ζωή ήταν όπως πριν, να μην έμοιαζε όπως τώρα – ίσως να μην ήξερες πώς μοιάζει αλλιώς

Της Empyrean

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΩΡΑ!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ;

Πολλές οι φωνές που παγκοσμίως και διαχρονικά ζητάνε τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα

Του Francesco Vitali

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ;

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ: ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΟΥΝΗΣ.

Ο Γιώργος Τσούνης είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου και η ιστορία του αποτελεί μια εντυπωσιακή ιστορία επιτυχίας

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ: ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΟΥΝΗΣ.

Η ΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Δεκατρείς ερωτήσεις για ένα επικό θρίλερ.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Οι μάρτυρες και η αξιοπιστία τους στην δημοκρατία δεν μπορεί να εξαρτάται από την θρησκεία, το ύψος , τα κιλά και την σεξουαλική επιλογή

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ : «ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ»

Η κοινοβουλευτική συντάκτρια και συγγραφέας Άννα Στεργίου μιλά για το βιβλίο της για ενήλικες «Η κυρά του Δράκου» από τις εκδόσεις Κομνηνός και τις αναλογίες που παρουσιάζει συγκριτικά με το σήμερα.

Συνέντευξη στην Κυριακή Μπαρμπέρη

ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ : «ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ»

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ..ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η σιωπή των Αμνών και κάποιοι αφορισμοί για την αμαρτία

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ..ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΙΜΣ

To παγκόσµιο Bestseller και βραβευµένο παιδικό βιβλίο του πασίγνωστου, ταλαντούχου και πολυβραβευµένου µπασκετµπολίστα του NBA Λεµπρόν Τζέιμς

Της Κυριακής Μπαρμπέρη

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΙΜΣ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Τι κάνουμε; Ο πόλεμος στην Ουκρανία.. Οι χιλιάδες πρόσφυγες ...Τα νήπια πάνω στο χιόνι... Οι αναμνήσεις μιας ζωής μέσα σε σακούλες ..Οι άνθρωποι με τα κατοικίδια αγκαλιά ....

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ

Η εισβολή στην Ουκρανία, οι πρόσφυγες, οι καταστροφές, οι νεκροί και εκείνοι που μένουν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ : «KAI ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

Ο Μίκης Θεοδωράκης έσβησε στα 96 του χρόνια, αφήνοντας πλούσια κληρονομιά στους Έλληνες αλλά και στους πολίτες του κόσμου

Της Καίτης Νικολοπούλου

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ : «kai ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ

Το βιβλίο της Ζήνας Κουτσελίνη διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος και μας έστειλε τις ευχές του

Του Francesco Vitali

ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ

Η «πατρίδα επιλογής» της Αγγελικής Γιαννακίδου

Σε αυτό το επεισόδιο η Μπέττυ Μαγγίρα συνομιλεί με την Αγγελική Γιαννακίδου που βρέθηκε στη Θράκη και παρέμεινε

Η «πατρίδα επιλογής» της Αγγελικής Γιαννακίδου

ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Όταν εμείς κάνουμε τα εύκολα, δύσκολα. Τρόποι για να διευκολύνετε την ζωή σας με το ταίρι σας.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

BEST SELLER ΖΗΝΑ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ: «ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ»

Με το βιβλίο της «Μία σελίδα την ημέρα» η Ζήνα Κουτσελίνη κέρδισε την εμπιστοσύνη των αναγνωστών.

Της Κυριακής Μπαρμπέρη

best seller ΖΗΝΑ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ: «ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ»

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Αποσαφηνίστηκε ο οδικός χάρτης ανοίγματος της αγοράς από τον πρωθυπουργό

Tου Κώστα Παπαχλιμίντζου

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Με χιλιάδες στρέμματα καμένου δάσους, χιλιάδες καμένα σπίτια και επιχειρήσεις, οι δικαιολογίες περί κλιματικής αλλαγής περιττεύουν

Της Καίτης Νικολοπούλου

ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Είναι πολλές οι πληροφορίες που θέλουν ανυποψίαστοι καταναλωτές να γίνονται θύματα επιτήδειων που ασχολούνται με τις αγοραπωλησίες αυτοκίνητων και εξαπατούν τους υποψήφιους πελάτες

Newsroom

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΩΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Κανένας γονιός δεν πρέπει να «τιμωρείται» για την επιλογή του να κάνει οικογένεια

Της Μαρίας Συρεγγέλα, Υφυπουργού Εργασίας,
αρμόδιας για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΩΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

Όταν σκεφτόμουν τις τέχνες και τον πολιτισμό, την ποίηση, την λογοτεχνία την μουσική και γενικότερα την Ελληνική κουλτούρα πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτούς τους χώρους βρίσκονται στο φως, επειδή ακριβώς ασχολούνται με το φως.

Του Francesco Vitali

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

ΠΟΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Η επίλυση του Κυπριακού πρέπει να επιτευχθεί με την άμεση απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Κύπρο

Του Chris Siametis

ΠΟΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;