«Επικεντρώσου στα θετικά» λέμε, αλλά δεν το κάνουμε!

Είναι κάποιες φράσεις που τις ακούμε καθημερινά και που ίσως δεν τους έχουμε δώσει ποτέ την προσοχή που τους αρμόζει. Φράσεις όπως κι αυτή του τίτλου μας, «επικεντρώσου στα θετικά». Είναι σπουδαίο να καταφέρουμε να εκπαιδεύσουμε τα μάτια και το μυαλό μας να επικεντρώνονται στις θετικές καταστάσεις της ζωής μας. Εκείνες, δηλαδή, που θεωρούμε δεδομένες.

Αρχικά, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που μου έχουν διηγηθεί κι η οποία είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο κι εύχομαι ν’ αγγίξει κι εσάς όπως άγγιξε και μένα:

Ήτανε μια φορά ένας νεαρός άνδρας, ο οποίος διέθετε έναν υπέροχο κήπο με λογής λογής λουλούδια, το ένα πιο ξεχωριστό κι ευωδιαστό απ’ το άλλο. Ο άνδρας φρόντιζε καθημερινά τον κήπο του κι ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτόν. Καθημερινά, διάφοροι επισκέπτες μαζεύονταν εκεί και μαγεύονταν απ’ τη θεσπέσια πανδαισία χρωμάτων κι αρωμάτων. Αποτελούσε χωρίς αμφιβολία το στολίδι της περιοχής! Ώσπου ένα συννεφιασμένο πρωινό όλα άλλαξαν˙  ένα άσχημο, δύσοσμο, σχεδόν παραμορφωμένο λουλούδι, είχε φυτρώσει στον μέχρι τότε αψεγάδιαστο κήπο του. Μεμιάς,  ο οργισμένος άνδρας έσπευσε να το ξεριζώσει. Αυτό το «καταραμένο» λουλούδι, όπως το αποκαλούσε, δεν είχε καμία θέση στον ανθοστόλιστό του κήπο. Έπρεπε οπωσδήποτε ν’ απαλλαχτεί απ’ αυτό. «Μου έχει καταστρέψει ολόκληρο τον κήπο», έλεγε και ξανάλεγε. Ωστόσο, όλες οι προσπάθειές του απελπισμένου άνδρα απέβαιναν άκαρπες. Όσο και να προσπαθούσε, δεν κατάφερνε με τίποτα να το ξεριζώσει. Έναν μήνα μετά, τον επισκέφθηκε μια γειτονική φίλη. Αυτό που αντίκρισε την άφησε άφωνη˙ ο υπέρλαμπρος κήπος για τον οποίο μιλούσαν όλοι, είχε μετατραπεί σε εγκαταλελειμμένο τοπίο. Δεν υπήρχε ούτε ένα ανθισμένο λουλούδι εκεί, ούτε μια γλυκιά μυρωδιά. «Το καταραμένο λουλούδι φταίει για όλα», ήταν τα μόνα λόγια που κατάφερε να ξεστομίσει ο κατάκοπος άνδρας.

Η ιστορία μας δείχνει πως ο άνδρας είχε στρέψει όλη του την προσοχή στο μοναδικό άσχημο λουλούδι του κήπου του και παραμέλησε όλα τα υπόλοιπα, με αποτέλεσμα να μαραθούν. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Οι αρνητικές καταστάσεις της ζωής μας φαντάζουν στα μάτια μας τόσο τεράστιες κι ανυπέρβλητες που καταλήγουν να σκεπάζουν οτιδήποτε θετικό υπάρχει στη ζωή μας.

Όταν λέμε «θα είμαι ευτυχισμένος όταν…» είναι λες και σαμποτάρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί ν’ αναβάλλουμε όλο για πιο μετά το πιο υγιές συναίσθημα, τη στιγμή που μπορούμε να το ζήσουμε αυτή ακριβώς τη στιγμή; Ας υποθέσουμε ότι αυτό που περιμένουμε για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ευτυχήσει είναι να βρούμε έναν σύντροφο, ν’ αποκτήσουμε μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια, να εξελιχθούμε επαγγελματικά ή να βελτιώσουμε την εξωτερική μας εμφάνιση. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα νιώσουμε ευτυχισμένοι αφότου πραγματοποιηθεί η επιθυμία μας; Δε θα συνηθίσουμε σύντομα στη νέα μας ζωή και θα την πάρουμε ως δεδομένο και πάλι;

Ας πούμε ότι πήρες την πολυπόθητη θέση σε μια εταιρεία. Ασφαλώς η ζωή σου θα βελτιωθεί, αλλά ως πότε θα ξυπνάς χαρούμενος κι ικανοποιημένος απ’ αυτή σου την επιτυχία; Δε θα συνηθίσεις και πάλι; Κι αν η νέα σου δουλειά δεν είναι όπως την περίμενες τελικά; Όταν το μόνο που κάνουμε είναι να ζητάμε και να περιμένουμε μέχρι οι συνθήκες της ζωής μας να είναι ιδανικές, τότε μάταια περιμένουμε. Η ικανοποίηση κι η ευτυχία δε θα έρθουν ποτέ. Αυτό που πρέπει ν’ αντιληφθούμε είναι ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την ευτυχία. Η ποιότητα της ζωής μας δε θα μας οδηγήσει στην ευτυχία, οι επιλογές μας είναι αυτές που θα καθορίσουν την ποιότητα της ζωής μας. Κι η ευτυχία είναι επιλογή. Αν ο άνδρας είχε επιλέξει ν’ αφοσιωθεί στα υπόλοιπα λουλούδια και συνέχιζε την καθημερινή τους περιποίηση, τότε αυτά με τη σειρά τους θ’ άνθιζαν και θα πολλαπλασιάζονταν μέρα με τη μέρα κι ίσως να σκέπαζαν και την ασχήμια του ενός λουλουδιού.

Τόσο οι θετικές όσο κι οι αρνητικές καταστάσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας. Οι θετικές για να μας προσφέρουν χαρά κι ικανοποίηση κι οι αρνητικές για να μας δυναμώνουν και να διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Το άσχημο λουλούδι είναι εκεί για ν’ αναδεικνύει τα όμορφα λουλούδια, όχι για να τα μολύνει. Ο τέλειος συνδυασμός των δύο είναι αυτός που τελικά θα μας οδηγήσει στην ευτυχία. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να συμφιλιωθούμε και με τις δύο όψεις του νομίσματος.
Γι’ αυτό, ας προσπαθήσουμε να μην αναβάλλουμε συνεχώς την ευτυχία μας για το -αβέβαιο- μέλλον κι ας αρχίσουμε να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας λέγοντας «ακόμη κι αν τα πράγματα δεν πάνε όπως επιθυμώ, σήμερα επιλέγω να είμαι ευτυχισμένος». Αντί να μην αποδεχόμαστε κάποιες καταστάσεις, ας προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Αντί να σκεφτόμαστε τις δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα, ας φτιάξουμε μια νοερή λίστα με τα πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες -και που παίρνουμε ως δεδομένο- στο παρόν. Εκπαιδεύοντας το μυαλό να εστιάζει στα θετικά, μέρα με τη μέρα θα διαπιστώνουμε πως υπάρχουν όλο και περισσότερα πράγματα τα οποία μας κάνουν να χαμογελάμε.
Αν εντάξουμε αυτές τις σύντομες και πολύτιμες δραστηριότητες στην καθημερινότητά μας, όχι μόνο το βλέμμα μας θα πάψει να εστιάζει τόσο επίμονα στο γκρίζο σύννεφο, αλλά συνάμα θ’ αντιληφθούμε ότι το γκρίζο σύννεφο αποτελεί ένα μικρό μέρος ενός απέραντου, καταγάλανου ουρανού.

Εσύ πού επιλέγεις να εστιάσεις την προσοχή σου σήμερα;

Αναδημοσίευση από: e-motions