Ο LARRY ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ KING

(πηγή: CNN)

«Αν το πιστεύεις πραγματικά, ο θάνατος μπορεί να είναι υπέροχος. Πηγαίνεις σε ένα καλύτερο μέρος. Αλλά δεν χρειάζεται να πας γρήγορα σε αυτό.» δήλωνε ο Larry King πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξη του με τα λόγια του σήμερα να φαντάζουν το λιγότερο προφητικά. 

Νικημένος από τον Κορονοϊό, ο παρουσιαστής που το αμερικανικό κοινό αγάπησε από τα πρώτα του βήματα και η ικανότητα του σαγήνευσε τους απανταχού τηλεθεατές των δημοσιογραφικών εκπομπών, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών σκορπώντας θλίψη στο πρόσωπο των ίδιων ανθρώπων που για δεκαετίες γεννούσε το πιο εκκωφαντικό γέλιο.

Τα παιδικά του χρόνια και το όνειρο

Γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου το 1933 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από δύο αρκετά φτωχούς γονείς, οι οποίοι, εκείνη την περίοδο, πραγματοποιούσαν τα πρώτα βήματα προσαρμογής στη νέα χώρα διαμονής του, καθώς επρόκειτο για Εβραίους μετανάστες. Τα παιδιά χρόνια του Lawrence Harvey Zeiger δεν ήταν εύκολα.

Σε ηλικία 9 ετών, χάνει τον πατέρα του από έμφραγμα, γεγονός που τον στιγμάτισε καθ’ όλα τα εφηβικά του χρόνια, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να μην έχει και τις καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, αλλά ούτε και την πιο εύκολη διαδικασία κοινωνικοποίησης. Οι οικονομικές δυσκολίες δεν άργησαν να χτυπήσουν την πόρτα της οικείας του με την μητέρα του Jennie Gitlitz, να προσπαθεί να αυξήσει τη ζήτηση στον τομέα της χειροποίητης ένδυσης, ούσα ιδιαίτερα ταλαντούχα μοδίστρα της συνοικίας. Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν εμπόδισε τον νου του να συνεχίσει το πιο ελπιδοφόρο ταξίδι, αυτό του ονείρου. Γιατί, ο έφηβος Lawrence, όντας απόλυτα συνειδητοποιημένος, γνωρίζει πολύ καλά τι ήθελε να γίνει μεγαλώνοντας: παρουσιαστής.

Η πρώτη του δουλειά (και επιτυχία)

Λίγο μετά τον εορτασμό της τρίτης δεκαετίας της ζωής του (κοντά στα 20), ο ενήλικος πια Lawrence μετακομίζει στη Φλόριντα για να θέσει το πρώτο λιθαράκι στο όνειρο του. Ύστερα από μία σειρά δοκιμαστικών, άγχους και έντονης εναλλαγής συναισθημάτων, ένας από τους μεγαλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης αποδέχεται την πρόκληση και τον εντάσσει στην ομάδα των DJ του.

Οι πρόβες διαρκούν λιγότερο από μία εβδομάδα, ενώ αυτή η εκπομπή έμελλε να αποτελέσει την αφορμή για να αποκτήσει το πιο προφητικό επίθετο της αμερικάνικης βιομηχανίας θεαμάτων. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο ιδιοκτήτης του σταθμού, λίγα λεπτά πριν από το ραδιοφωνικό του ντεμπούτο, τού ζήτησε να αλλάξει το όνομά του σε κάτι «λιγότερο έθνικ», με τον King να επιλέγει αυθόρμητα αυτό το επώνυμο από τη διαφήμιση για το King’s Wholesale Liquor, χωρίς ούτε ο ίδιος να μπορούσε να φανταστεί τι έμελλε να ακολουθήσει.

Το επόμενο σκαλοπάτι

Η αρκετά πρωινή του εκπομπή, η οποία ακροβατούσε ανάμεσα στον οξυδερκή σχολιασμό της επικαιρότητας και το μουσικό ύφος του ραδιοφωνικού σταθμού, αρχίζει να αποκτά φανατικούς ακροατές. Η μία ανανέωση συμβολαίου διαδέχεται την άλλη, όμως, ο Larry (πλέον) King, δεν ήθελε η βασιλεία του να μεσουρανήσει μόνο στο χώρο των FM. Άλλωστε, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παρέκκλιση από το αρχικό του πλάνο και ο King δεν συνήθιζε να οδηγεί σε παράδρομους. Μόνο στον κεντρικό που καταλήγει γρηγορότερα στον προορισμό. Ένας ακροατής που δεν έχανε λεπτό από την εκπομπή του, παραγωγός στο Mutual Broadcasting System του δίνει την ευκαιρία να κάνει το δικό του show.

Η γέννηση μίας άλλης ζωής

Αν επιδίωκε κανείς να χωρίσει τη ζωή του σε κεφάλαια, το ακόλουθο θα ήταν αδιαμφισβήτητα το πιο επιτυχημένο και εκείνο που στο βιβλίο της ζωής του θα είχε χρυσή υπογραφή. Όπως τα συμβόλαια, τα οποία αρχίζει να υπογράφει περί τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το «Larry King Show» κάνει πρεμιέρα το 1978 στον μεγαλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό του Miami με ταυτόχρονη μετάδοση από σταθμούς όλων των πολιτειών, γίνεται η συντροφιά εκατομμυρίων Αμερικανών, οι οποίοι πίσω από τη φωνή του αναγνώριζαν το κοφτερό μυαλό και την αδιανόητη ικανότητα του να γεννά ατάκες σαρκασμού, επιφωνήματα θαυμασμού και συναισθήματα χαράς σε κλίμα απόλυτου αυθορμητισμού, χωρίς αψίδες κοινωνικού εφησυχασμού.

Παράλληλα με την εκπομπή του, ο ίδιος, μετά από σκληρή διαπραγμάτευση, ξεκινά το δικό του talk-show στο τηλεοπτικό δίκτυο του CNN. Το «Larry King Live» γνωρίζει επιτυχία από την πρώτη του σεζόν, επιβεβαιώνοντας αρκετά διευθυντικά στελέχη του σταθμού που με σθένος υπερασπίζονταν ότι μόλις βρήκαν το νέο ψυχαγωγικό «πρόσωπο» ολόκληρου του παγκοσμίου δικτύου. Το συμβόλαιο του ανανεώνεται με συνοπτικές διαδικασίες, η εκπομπή ξεκινά την προβολή της εκτός Αμερικής και το ζενίθ φαίνεται πως δεν είχε έρθει ακόμη. Πράγματι, δεν είχε.

Το «Larry King Live» καταγράφει στο peak του περισσότερους από 1,5 εκατομμύρια τηλεθεατές ανά επεισόδιο, μεταδίδεται σε καθημερινή βάση σε περισσότερες από 130 χώρες και επί 25 χρόνια, μέχρι το ημερολόγιο να δείξει 2010, βρίσκεται στην κορυφή των μετρήσεων τηλεθέασης για τα δεδομένα του CNN, χαρίζοντας του το 1992 το σπουδαιότερο επιστέγασμα της επιτυχίας του, το βραβείο Peabody.

Πράγματι, η εκπομπή του ήταν άκρως δημοκρατική. Από όλες τις απόψεις. Ο King συναντάει τετ α τετ περισσότερους από 50.000 καλεσμένους, με την λίστα των εμβληματικών προσωπικοτήτων που δέχτηκαν να καθίσουν στον καναπέ του και να υποβληθούν στο παιχνίδι μυαλού που ο ίδιος ονόμαζε συνέντευξη να συγκροτούν ολόκληρο βιβλίο. Από την Σιδηρά Κυρία, Margaret Thatcher, τον Δαλάι Λάμα, τον Vladimir Putin και όλους τους Προέδρους του Αμερικάνικου Κράτους έως τον Bill Gates, τον Lebron James, ακόμα και τον δολοφόνο του John Lennon. Όλοι είχαν θέση στην εκπομπή του, χωρίς κανέναν περιορισμό από ανωτέρους.

Larry The New-Age King

Παρά τα πραγματικά ηχηρά ονόματα των καλεσμένων του, το «ατού» της εκπομπής του δεν είναι ήταν αυτό. Ήταν ο ίδιος. Η πολυσχιδής του προσωπικότητα, το ιδιαίτερο στυλ παρουσίασης, το χαρακτηριστικό του ντύσιμο, ο τόνος της φωνής, οι μορφασμοί του προσώπου του. O Larry ήταν η ανάσα του ψυχαγωγικού του show, η «καρδιά» που έδινε ζωή στο απλό του πλατό, ο τρόπος που έθετε τις ερωτήσεις του το μυστικό της επιτυχίας.

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των παρουσιαστών της εποχής που επιδίωκε να υπερτονίζει τη γνώση της επί του εκάστοτε θέματος, ο Larry King δεν δίσταζε να φανερώσει μερικές φορές ακόμα και την πλήρη άγνοια του. Είναι χαρακτηριστικό ότι, κάθε φορά που φιλοξενούσε στο σόου του έναν συγγραφέα εξ αφορμής της κυκλοφορίας νέου βιβλίου, δεν έμπαινε καν στον κόπο να το διαβάσει, έστω να διαβάσει το συνοδευτικό δελτίο τύπου ή το οπισθόφυλλο. Προτιμούσε απλά να ρωτά ευθέως τον άνθρωπο που το έγραψε «περί τίνος πρόκειται;». Και κάπως έτσι μία ανατρεπτική συζήτηση ξεκινούσε…

Την ίδια στιγμή, ο ίδιος υπερτόνιζε το βασικό του προτέρημα (σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του) που δεν ήταν άλλο από τη φιλικότητα και την οικεία ατμόσφαιρα που δημιουργούσε ανάμεσα στον συνεντευξιαζόμενο και τον συνεντευξιάζοντα. Το έμφυτο ταλέντο δημιουργίας του αισθήματος εμπιστοσύνης και το επίκτητο στις διαπροσωπικές σχέσεις δεν θα μπορούσαν να χαράξουν διαφορετικό ρου στην ιστορία (του). Η συζήτηση κυλούσε ελεύθερα, χωρίς το άγχος και την πίεση να εκμαιεύσει οποιαδήποτε «καυτή» πληροφορία. Η εκπομπή του θα έπαιζε ούτως ή άλλως παντού την επόμενη ημέρα. Ακόμα, και σε μεταγενέστερες σε σχολές δημοσιογραφίας ως μάθημα τηλεπαρουσίασης. Γιατί, το θράσος και η στόφα του πραγματικά ταλαντούχου ανθρώπου, εκτός από σαγηνευτικά, είναι αντικείμενο θαυμασμού και διδασκαλίας.

«Πρόεδρε, δεν είναι αποκαρδιωτικό για σας να ξεχνάτε διάφορα πράγματα;» ρωτά τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, στα πρώτα στάδια του Αλτσχάιμερ

«Πρόεδρε, δεν νιώθετε κάπως παράξενα κάθε φορά που σας οδηγούν στον Λευκό Οίκο;» ρωτά τον Ρίτσαρντ Νίξον μετά το πολύκροτο σκάνδαλο Watergate

«Δηλαδή θα ασχολείστε μόνο με τα κτίρια κύριε Τραμπ;» όταν ο τελευταίος ήταν απλά δισεκατομμυριούχος. 

Όχι δεν ήταν αυθάδης. Ούτε αγενής. Ούτε η πρόθεση του πονηρή. Απλώς, ο King στον καθρέφτη του καμαρινιού του έβλεπε τον μέσο τηλεθεατή και τις απορίες που κυβερνούν το μυαλό του, όταν μπροστά του αντικρίζει ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο. Έπρεπε να μεταφέρει τα ερωτήματα του. Και δεν δίσταζε να το κάνει.

Εκτός από το χαρακτήρα, εξίσου μοναδικό ήταν και το στυλ του. Σε πρώτη ανάγνωση, ίσως να μην έπρεπε καν να παρουσιάζει εκπομπή στην τηλεόραση, πόσω μάλλον την πιο πετυχημένη. Το παρουσιαστικό του ιδιαίτερο, η εμφάνιση του αλλόκοτη και ολίγον τι αντι-τηλεοπτική για τα πρότυπα της εποχής. Το μυαλό του φορούσε τον χιτώνα ενός καλοκάγαθου προσώπου, εύκολο να αγαπηθεί από την πρώτη στιγμή, τα μεγάλα γυαλιά μυωπίας, στοιχείο ενδεικτικό της θέσης του περί απλότητας στον φακό, τα αραιά βαμμένα μαλλιά, τα οποία επιμελούνταν ο ίδιος κάθε πρωί και τις τιράντες, επικρατέστερο χαρακτηριστικό της εικόνας που σχηματίζει ο εγκέφαλος μας, όταν ακούμε το όνομα του.

Η τελευταία του δεκαετία

Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα τον βρίσκει αντιμέτωπο με μία νέα πρόκληση. Ο «Μοχάμεντ Άλι της Δημοσιογραφίας», τίτλος που του απονεμήθηκε από τηλεκριτικούς, προχωρά σε μία ήπια μετάβαση στη νέα ψηφιακή εποχή, μεταφέροντας μία φρέσκια παραλλαγή του κλασικού του show στη συνδρομητική πλατφόρμα, Hulu, αλλά και στον ειδησεογραφικό σταθμό «RT America». Παράλληλα, από το 2013, παρουσιάζει ένα ξεχωριστό εβδομαδιαίο πολιτικό talk show με τίτλο «Politicking with Larry King» μέχρι την ημέρα που έφυγε από τη ζωή.

Τα χρόνια περνούν και η υγεία του δέχεται ένα ακόμη βαρύ πλήγμα. Το 2019 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, τόσο δυνατό που αρκετοί γιατροί δεν κωλύονται να το περιγράψουν ως την αρχή ενός θριαμβευτικού φινάλε. Έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 2020, έχασε δύο από τα πέντε παιδιά του, και συγκεκριμένα τον γιο της πρώην συζύγου του, Άντι, 65 ετών, από καρδιακή προσβολή, και την κόρη του Σάια, 51 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα, με τον ίδιο να κοιτάζει πλέον την ζωή από απόσταση. Το οριστικό του φινάλε γράφεται με χρυσά γράμματα κάτω από το όνομα του στη Λεωφόρο των Αστέρων του Χόλυγουντ στις 23 Ιανουαρίου του 2021.

(πηγή: Splash News)

Η προσωπική του ζωή

Μπορεί η επιτυχία στον επαγγελματικό τομέα να ήταν τόσο πομπώδης που έστρεφε όλη την προβολή πάνω της, όμως, ο Larry δεν ήταν σίγουρα από τους ανθρώπους που αφήνουν την προσωπική τους ζωή στην τύχη του Θεού. Πολυτάραχη όπως η σκέψη του, με πρόδηλη την αδυναμία του στο ωραίο φύλο.

Σε ηλικία μόλις 19 ετών, ο μετρ της παρουσίασης ντύθηκε για πρώτη φορά γαμπρός. Ο χωρισμός δεν άργησε να έρθει παρά μόνο μερικούς μήνες, ενώ ο δεύτερος του γάμος τελέστηκε με ταχύτητα φωτός. Με την Ανέτ Κέι, με την οποίαν επίσης χώρισε γρήγορα, απέκτησε το πρώτο του παιδί, τον Λάρι Τζούνιορ, τον οποίον δεν είχε δει ποτέ στα μάτια του, παρά μόνο όταν πια ο γιος του ήταν 33 ετών.

Το 1961, ο Λάρι Κινγκ παντρεύεται ξανά, την Αλίν Άτκινς, η οποία είχε έναν γιο, τον Άντι, από προηγούμενο γάμο. Ο Λάρι Κινγκ τον υιοθέτησε, αλλά δύο χρόνια αργότερα, το 1963, πήρε διαζύγιο από την Άτκινς. Χρειάστηκαν 4 χρόνια έως ότου διαπιστώσει ότι μάλλον αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής του, οπότε ο Κινγκ και η Άτκινς παντρεύτηκαν ξανά το 1967. Βεβαίως, προηγουμένως ο ήδη πετυχημένος παρουσιαστής είχε κάνει άλλον έναν γάμο, με την τέταρτη κατά σειρά συμβία του, την Μάικι Σούτφιν. Με αυτήν έκαναν και μια κόρη, την οποίαν υιοθέτησε ο επόμενος σύζυγός της. Με την Άτκινς ο Κινγκ έκανε άλλο ένα παιδί, την Τσάια, αλλά και πάλι, το διαζύγιο ήταν η κατάληξη, το 1972. Το 1976 ήρθε η στιγμή για τον επόμενο γάμο -και, νομοτελειακά, το επόμενο διαζύγιο. Το 1989 ο King έγινε ο άντρας της Τζούλια Αλεξάντερ και, αφού χώρισε και με αυτήν, το 1997 παντρεύτηκε την μητέρα των δύο μικρότερων γιών του, Τσανς και Κάνον, την Σον Σάουθγουικ.

Σήμερα, εν ζωή βρίσκονται δυστυχώς μόλις τρία από τα παιδιά του.

Το τελευταίο αντίο

Ήταν Σάββατο μεσημέρι, όταν το ειδησεογραφικό μέσο, στο οποίο έζησε την μεγαλύτερη δόξα της καριέρας του, χαρίζοντας του την δεύτερη θέση στη λίστα με τις δημοφιλέστερες εκπομπές στην ιστορία της καλωδιακής τηλεόρασης, ανακοίνωσε τον θάνατο του, ύστερα από άνιση μάχη με τον Κορονοϊό, γράφοντας με τρόπο πικρό τον επίλογο στο Αμερικάνο Όνειρο ενός παιδιού με δύσκολα εφηβικά χρόνια που έφθασε στην κορυφή της τηλεπαρουσίασης, μη φοβούμενος να ακολουθήσει το όνειρο του.