Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ…

Ο φόβος. Αυτό το απαίσιο συναίσθημα. Η αίσθηση ότι το σώμα σου το κλέβουν. Ό, τι σε αγοράζουν, σε πουλάνε σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Ό, τι αρπάζουν την παιδικότητά σου. Ό, τι σε βασανίζουν να μη μιλήσεις, να μη σκεφτείς, να μη φωνάξεις γιατί κινδυνεύεις. Ό,τι δεν σε αφήνουν να χαρείς τις κούκλες και την παιδική σου μπάλα αλλά πέφτουν επάνω σου σαν τα ζώα και πετούν τον αυθορμητισμό σου και τη σκέψη σου μία για πάντα σ΄ έναν Καιάδα. Κλείνουν απλά το στόμα, για να μη φωνάξεις πως σου κάνουν κακό και σε τσαλακώνουν και σε σιδερώνουν για μία ζωή.

Η άλλη αίσθηση πως είσαι παιδί και δεν σε σέβονται. Τσακώνονται διαρκώς μπροστά σου, για το καλό σου. Κι αδιαφορούν. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην προσέχει η κοινωνία το παιδί: Να μην το αγαπάει, να μη το νοιάζεται, να το εκμεταλλεύεται. Μα, είναι κι αυτά τα παιδιά, τα πονεμένα, που βιώνουν πόλεμο, συρράξεις, εμφυλίους, που σκοτώνονται ή μένουν σακατεμένα και σωματικά για όλη τους τη ζωή.

Η 20η Νοεμβρίου 2020 είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Πριν λίγες ημέρες στην Αυστραλία πιάστηκαν κι άλλα μέλη του κυκλώματος πορνογραφίας, που διακινούσαν μέχρι και φωτογραφίες μωρών, που βιάζονταν. Ο βιασμός ενός παιδιού είναι ο φόβος και ο τρόμος κάθε γονιού, που αγαπάει τα παιδιά. Κι είναι ολέθριος. Παππούδες, θείοι, παπάδες, μέχρι και μία γυναίκα, που άρπαξε ένα παιδί κι άρχισε να το θωπεύει στη χώρα μας.

Το μόνο καλό είναι ότι πια αυτά τα περιστατικά κρύβονται λιγότερο στη χώρα μας. Γιατί υπάρχουν άλλες χώρες, που ο βιασμός συνίσταται σε κακοποίηση για δεύτερη φορά του θύματος από την οικογένεια. Υπάρχουν χώρες, που η κλειτοριδεκτομή συμβαίνει σε έφηβες, σε πλάσματα που δεν γνώρισαν τον έρωτα, με στόχο να μην απολαύσουν ποτέ την ηδονή.

Trafficking και μικρά παιδιά

Μόλις τον περασμένο Ιούνιο η βουλευτής του ΜέΡΑ25, Αγγελική Αδαμοπούλου έκανε αναφορά στην αρμόδια Υποεπιτροπή της Βουλής για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων σχετικά με τη δράση κυκλώματος trafficking στην περιοχή της Σμύρνης, με άμεση εμπλοκή και συμμετοχή παραγόντων του τουρκικού στρατού, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και υπό την ανοχή ή τη σιωπηρή στήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν. Ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος.

Η ειδική γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, Ειρήνη Αγαπηδάκη είχε αναφέρει πως υπάρχουν στοιχεία, που δείχνουν πως ασυνόδευτα νεαρά αγόρια εξαναγκάζονται συχνότερα σε πορνεία, προκειμένου να πληρωθεί το αντίτιμο στον διακινητή για να συνεχιστεί το ταξίδι στην Ευρώπη. Πόσοι και πόσοι εκμεταλλεύονται όλα τούτα τα παιδιά;

Η καθολική εκκλησία έκανε πολλά χρόνια να παραδεχτεί ότι μέσα στους κόλπους της υπήρξαν αποκρουστικά περιστατικά, που διόλου δεν την τιμούσαν. Άνθρωποι πέρασαν τη ζωή τους, μέσα στα ναρκωτικά, σε μία δύσκολη ζωή, με ψυχολογική υποστήριξη για να ξεπεράσουν όλα αυτά, μα οι πολλοί δεν τα ξεπέρασαν ποτέ. Ο δρόμος για την απελευθέρωση των παιδιών είναι μακρύς. Και ταυτόχρονα ποιος άνθρωπος μπορεί να νιώθει καλά όταν υπάρχουν μέχρι σήμερα παιδιά, που πεθαίνουν από την πείνα ή επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για εμβόλια ή καθαρό νερό;

Η εικόνα των δραστών

Η εικόνα των δραστών του βιασμού, της κακοποίησης της πορνογραφίας είναι παντού ίδια. Ευυπόληπτοι πολίτες, οικογενειάρχες έως απόλυτα περιθωριοποιημένοι τοξικομανείς μπορούν να σχετίζονται με το θέμα της πορνογραφίας. Υπάρχουν περιστασιακοί δράστες και πλήρως εθισμένοι. Υπάρχουν αυτοί, που κερδίζουν απ΄ όλα αυτά. Το εμπόριο του κορμιού, που είναι εμπόριο του τρόμου,  καλά κρατεί.

Τα ποσοστά βιασμών ποικίλλουν από χώρα σε χώρα αλλά το θέμα είναι ότι πολλά δεν καταγγέλλονται. Πολλές φορές αποσιωπούνται γιατί κατά κανόνα ο θύτης είναι μέλος της οικογένειας. Αλλού γιατί διώκεται κατά ένα τρόπο και το θύμα, αλλού γιατί ξέρουν πως ο θύτης δεν θα δικαστεί ποτέ. Οι πίνακες παγκόσμιας κατάταξης σίγουρα δεν αποτυπώνουν την κατάσταση αλλά ένα μέρος αυτής. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρθηκε σε όλες αυτές τις καταστάσεις, που ταλαιπωρούν παιδιά:

-Αναγκαστικός γάμος σε μικρή ηλικία 

-Βιασμός από άγνωστο

-Συστηματικός βιασμός από στρατιώτες σε εμπόλεμες ζώνες

-Αναγκαστικό σεξ ως σεξουαλική παρενόχληση για απόκτηση δουλειάς ή διατήρησή της 

-Αναγκαστική αποφυγή αντισύλληψης 

-Κακοποίηση ή βιασμός ατόμων με αναπηρία 

-Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων

-Χρήση εργαλείων για βιασμό 

-Αναγκαστική άμβλωση

-Πορνεία, πορνογραφία και σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών

Σε διεθνές συνέδριο, που διοργανώθηκε το 2019 το «Χαμόγελο του Παιδιού» υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών ειπώθηκε πως 1 στα 6 παιδιά κατά τη διάρκεια της ζωής του θα βιώσει εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμούς. Μάλιστα 1 στους 4 ενήλικες, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 1 στους 4 ενήλικες έχουν κακοποιηθεί ως παιδιά ενώ σε ποσοστό 80% η σεξουαλική κακοποίηση προέρχεται από άτομα του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος και μάλιστα υπεράνω υποψίας.

Η εικόνα των παιδιών σε όλον τον κόσμο απέχει πολύ απ΄ όλα όσα θέλουμε να χτίσουμε. Το έγκλημα της παιδικής πορνογραφίας πια ζει και βασιλεύει και βρήκε έναν καινούργιο τρόπο μέσα από το σκοτεινό διαδίκτυο. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.

Γιατί η άλλη είναι το ξύλο, η μακάβρια ιστορία της μικρούλας Άννυ, που κακοποιήθηκε με τον πιο βάναυσο τρόπο από τον ίδιο της τον πατέρα είναι αναμφίβολα μία από τις πιο ανατριχιαστικές υποθέσεις όλων των εποχών. Εφιάλτης. Κι υπάρχουν παιδιά μέχρι σήμερα, που κακοποιούνται, παραμελούνται, βιάζονται, ταλαιπωρούνται. Υπάρχουν παιδιά, που υφίστανται εμπόριο οργάνων. Και πίσω απ΄ αυτά τα παιδιά υπάρχουν γονείς άρρωστοι, εξαρτημένοι, αδιάφοροι,  κακοί. Γονείς, που ηθελημένα ή άθελά τους δεν προστάτευσαν τα παιδιά τους.

Μα, είναι κι άλλοι γονείς, που υποχρεώνουν τα παιδιά τους είτε επίτηδες είτε από αδυναμία είτε από άγνοια, να εργάζονται από πολύ μικρή ηλικία. Και τα παιδιά αυτά έχουν προβλήματα υγείας σε όλη τους τη ζωή. Πια υπάρχουν πρωτόκολλα για την παιδική εργασία. Τα τηρούν όλοι; Αναζητήστε τις εταιρίες, που δεν χρησιμοποιούν παιδιά ως εργαζόμενους. Μην κάνετε δώρα σε όλους αυτούς, που εκμεταλλεύονται παιδιά.

Γονείς, που δεν κάνουν για γονείς

Γονείς, που δεν κάνουν για γονείς είτε γιατί δεν ξέρουν είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί θέλουν να είναι καλοί αλλά δεν μπορούν. Όμως, η κοινωνία αντιδρά συχνά κατόπιν εορτής, μένοντας ενεή. Κι οι κυβερνήσεις αντί να ενισχύουν διαρκώς τις κοινωνικές υπηρεσίες προλαμβάνοντας το κακό ψάχνουν μετά για θύματα και θύτες. Υπάρχουν γονείς, που τα χτυπούν, τα παραμελούν, ασκούν πάνω τους βία σωματική και ψυχολογική, τα παρατούν, δεν τα αφήνουν να σπουδάσουν, δεν τους δίνουν ευκαιρίες. Αν οι  κοινωνικές υπηρεσίες σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου είναι αποψιλωμένες τότε είναι καταδικασμένα να πιάσουν πάτο.

Ας μην ξεχνάμε ότι και στη χώρα μας μικρές κοπέλες παντρεύονταν πολύ νωρίς μέχρι πολύ πρόσφατα. Και μέχρι σήμερα κυρίως σε συνοικισμούς των Ρομά αυτή η παράδοση υπάρχει. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ατάκα μιας Ελληνίδας από ένα χωριό της Δράμας, που μας έλεγε: «Παντρεύτηκα και ήμουν σαν άντρας. Δεν είχα περίοδο. Ευτυχώς ήταν καλός ο δικός μου ο άντρας. Γιατί η αδερφή μου ένα χρόνο μεγαλύτερη παντρεύτηκε στα 14 και κακοπέρασε…».

Η λέξη γονιός δεν σημαίνει για όλους το ίδιο. Χρόνια και χρόνια ενώ γίνονται τόσες προληπτικές εξετάσεις για την απόκτηση παιδιού δεν γίνονται για τη φροντίδα, το μεγάλωμα, την κοινωνικότητα, πριν να τεκνοποιήσει κάποιος. Όχι μετά, πριν. Γιατί η ευθύνη είναι τεράστια και είναι για μία ζωή. Η αναγέννηση του Οικογενειακού Δικαίου στη χώρα μας, που επιχειρείται το επόμενο διάστημα, δεν μπορεί να γίνει χωρίς σχολείο για γονείς. Δίχως σεμινάρια για υποψήφιους γονείς. Κι όχι μόνο θετούς. Κανονικούς. Γιατί, γονείς, που δεν πήραν αγάπη, φροντίδα, δεν πήραν ζεστασιά ή σέρνονται από ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα ή δεν έχουν τη δύναμη να δώσουν αυτά που κι οι ίδιοι ενδεχομένως θέλουν στα παιδιά τους. Δεν έχουν αποθέματα. Η αγάπη κι η φροντίδα είναι το δώρο.

Βία ανά 5 λεπτά…

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ένα παιδί πεθαίνει εξαιτίας της βίας κάθε πέντε λεπτά. Η βία ενάντια στα παιδιά δεν γνωρίζει σύνορα, φυλές, φύλο, επίπεδο εκπαίδευσης, οικονομικό επίπεδο. Σύμφωνα με έρευνα του ευρωπαϊκού γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τουλάχιστον 55 εκατομμύρια παιδιά σε 49 ευρωπαϊκές χώρες κακοποιούνται ή παραμελούνται σε όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, με κάθε μορφή βίας -σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική- με αναρίθμητες κακές επιπτώσεις στη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους. Υπάρχουν παιδιά, που δεν γνώρισαν και δεν γνωρίζουν ποτέ παιδική ηλικία. Το ενθαρρυντικό της υπόθεσης είναι πως 8 στους 10 Έλληνες θα παρενέβαιναν για να σώσουν ένα παιδί. Η φωταγώγηση της πρόσοψης του κτηρίου της Βουλής φέτος εντάσσεται στο πλαίσιο της εκστρατείας του μη κερδοσκοπικού σωματείου «ΕΛΙΖΑ», που «σκοπό έχει την πρόληψη, τον πρώιμο εντοπισμό και την αναγνώριση περιστατικών κακοποίησης σε παιδιά».

Ελλάδα κι οικονομική κρίση

Την ίδια στιγμή, μέσα στη δεκαετή οικονομική κρίση είδαμε οικογένειες και στην Ελλάδα να βιώνουν δράματα με αποκορύφωμα το παιδί στη Ρόδο, που έπεσε λιπόθυμο από την πείνα. Είδαμε παιδιά να καίγονται επειδή δεν υπήρχε θέρμανση στο σπίτι από ένα χαλασμένο μαγκάλι. Είδαμε παιδιά να ταλαιπωρούνται για ν΄ αποκτήσουν το δικαίωμα στη μόρφωση. Είδαμε παιδιά απομακρυσμένων περιοχών να μοιράζονται ένα κινητό τηλέφωνο σ΄ ένα καφενείο για ν΄ ακούσουν τον δάσκαλο. Το δικαίωμα στην Υγεία και στην Παιδεία πρέπει να είναι πρώτος στόχος γι΄ αυτήν την κοινωνία.

Σύμφωνα με τη EUROSTAT για το έτος 2019, ο συνολικός αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων που αναζήτησαν προστασία στην Ε.Ε., όπως ειπώθηκε στη Βουλή, ήταν 13.800. Το 24% στη χώρα μας, η οποία δέχεται τον υψηλότερο αριθμό ασυνόδευτων ανηλίκων στην Ευρώπη, ενώ τα 2/3 όσον υποβάλλουν αιτήματα ασύλου, προέρχονται από χώρες, όπως είναι το Αφγανιστάν, η Συρία, το Πακιστάν, η Σομαλία, η Γουινέα και το Ιράκ. Η 20η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Όπως όλες οι παγκόσμιες ημέρες είναι μία παγκόσμια… νύχτα. Μα, μόνο αν σωθεί το παιδί ο κόσμος μας έχει ελπίδα…