Αγάπη μου, να βγούμε... Εσύ - εγώ και τα κινητά μας!
Αγάπες, ευχαριστώ την τύχη που έζησα την εποχή που, όταν βγαίναμε κορίτσια και αγόρια έξω, τα ραντεβού κλεινόντουσαν με τα συμβατικά τηλέφωνα, γεγονός που μηδένιζε τις περισσότερες φορές τις πιθανότητες ακύρωσης της συνάντησης, εκτός και αν κάποια ή κάποιος χτυπιόταν από αμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα, βρογχίτιδα… Όταν γράφω «βγαίναμε», δεν εννοώ ότι «έπαιζε» ερωτικό ενδιαφέρον απαραίτητα… Έζησα την εποχή που έκανε μεγάλα σουξέ ο «Ηριδανός», τα «Παπάκια», η «Ράτκα», το «17», οι «9 μούσες», «Το κλειδί» (φοβερό ροκ στέκι), ο «Κόμης», η «Μέδουσα», τα κουτούκια, το «Saloon» που αργότερα έγινε «Rock and Roll», τα μπαράκια στη Χάριτος… και αργότερα το «Εργοστάσιο», το «Wild rose», το «Camel»…
Όταν βγαίναμε λοιπόν, γινόταν κάτι εξαιρετικά απίθανο για τις σημερινές παρέες. Τότε μιλούσαμε πολύ, γελούσαμε πολύ, διαφωνούσαμε πολύ, χορεύαμε πολύ, πίναμε πολύ, ξενυχτούσαμε πολύ, τραγουδούσαμε πολύ και φλερτάραμε επίσης πάρα πολύ. Γινόταν επίσης κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει εξαφανιστεί, σαν τους φρονιμίτες που όσο περνάνε τα χρόνια εκφυλίζονται σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι απλά εγκλωβισμένοι, αλλά δεν δημιουργούνται καν… Τότε, αγγιζόμασταν!!! Σοκάρεστε, ε; Και όμως… Στα πάρτι όταν πήγαινα σχολείο, γυμνάσιο και λύκειο, περιμέναμε τη στιγμή του μπλουζ. Όταν μεγαλώσαμε και ασπάστηκα όπως οι μουσουλμάνοι το Κοράνι, το ροκ, το άγγιγμα, μετατράπηκε σε στροβίλισμα κορμιών. Η συνέχεια είχε να κάνει με το εύρος της φαντασίας των πρωταγωνιστών του χορού… Όλα ήταν πιθανά και όλα γίνονταν ελεύθερα.
Αυτό που βλέπω γύρω μου τα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι αν το παρακολουθούσα σε κινηματογραφική ταινία του Steven Spielberg τη δεκαετία του ’90, θα το θεωρούσα τόσο πιθανό, σαν να έβλεπα στον Υμηττό δεινόσαυρους να κάνουν ηλιοθεραπεία.
Πάω σε φαγάδικο ή σε μπαράκι με φίλους «παλαιάς κοπής». Γύρω μου και νέοι άνθρωποι οι οποίοι υποτίθεται ότι έχουν βγει «παρέα». Πριν βγουν, φαντάζομαι ότι έχουν κάνει μπάνιο, προβληματίστηκαν για το τι ρούχα θα «σετάρουν», βάλανε τζελ στο μαλλί, ψεκάστηκαν με αρώματα ή από τα «κανονικά» ή από τα άλλα που στοιχίζουν 6 ευρώ (σημασία δεν έχει), οι κοπελιές μακιγιαρίστηκαν, έβαψαν και βλεφαρίδα, και κάθονται γύρω από το τραπέζι κρατώντας όλοι τα… κινητά τους! Όσο πιο νέα σε ηλικία είναι τα άτομα, τόσο πιο τελευταίας «γενιάς» τα κινητά… Αν μου ζητούσατε να βάλω τίτλο στο θέμα που παρακολουθώ θα ήταν: «Τα κινητά δεν είναι χορτοφάγα!» Οι κοπελιές, πριν καν αγγίξουν το ποτό, αρχίζουν τις… selfie!
