Με την θέση ότι ο καθένας μπορεί να επιλέξει τον τρόπο που θέλει να ζήσει, το αποκρουστικό των φωτογραφιών ετοιμοθάνατων στα κουτιά τσιγάρων που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, τάχα μου δήθεν για ν’ αποτρέψουν τους ανθρώπους να καπνίζουν, το θεωρώ και ρατσιστικό και ηλίθιο. Φυσικά και μ’ ενοχλεί το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό το αφήνω ως δευτερεύον, γιατί το θέμα «αισθητική» είναι εξαιρετικά υποκειμενικό. Βλέπουμε λοιπόν στα κουτιά των τσιγάρων ετοιμοθάνατους, εικόνες από σάπια πνευμόνια, κάτι τρύπες μαύρες που παραπέμπουν σε οποιαδήποτε κακοφορμισμένη λοίμωξη και διάφορες άλλες φωτό θανάτου. Με το συγκεκριμένο φωτογραφικό υλικό, λοιπόν, να «διαφημίζεται» μέσω των κουτιών τσιγάρων είναι κάποιοι βέβαιοι ότι θα μειωθεί ο αριθμός των καπνιστών;
Δεν θ’ αναφερθώ τώρα σε επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει και που φανερώνουν ότι οι μη καπνιστές νοσούν από νοσήματα καπνιστών. Μπορεί ο καθένας πια να ενημερωθεί από το διαδίκτυο. Ούτε θα υποστηρίξω ότι μ’ αρέσει να μυρίζει το στόμα του διπλανού μου ή το δικό μου σαν τασάκι, ούτε τα ρούχα και οι κουρτίνες στο σπίτι να μυρίζουν «ξινίλα», ούτε την στιγμή που τρώω σ’ ένα εστιατόριο το ψαράκι μου με τα λαχανικά μου να με «τυλίγει» ο καπνός του πούρου από τον κύριο ή την κυρία που το ρουφάνε με ηδονή. Είναι επίσης αντιαισθητικό να βλέπω ανθρώπους με κίτρινα δάχτυλα και νύχια, όπως αντιαισθητικό επίσης είναι να βλέπω ανθρώπους με σάπια δόντια...
Αυτό που θεωρώ ύποπτο στην πρόθεση(;) εκείνων που αποφάσισαν να «προστατεύσουν» τον πληθυσμό από τον εθισμό του τσιγάρου είναι η απέραντη υποκρισία.
Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι στον θάνατο μας οδηγεί το κάπνισμα και πρέπει στα κουτιά να μπουν οι φωτογραφίες με τα σάπια πνευμόνια, γιατί δεν αρχίζουν να κυκλοφορούν αυτοκίνητα με φωτογραφίες ανθρώπων ακρωτηριασμένων από αυτοκινητικά ατυχήματα; Γιατί δεν κυκλοφορούν μηχανές ή αξεσουάρ μηχανής με εικόνες επάνω από κεφάλια ανοιγμένα στην άσφαλτο; Γιατί δεν κυκλοφορούν οι σοκολάτες με φωτογραφίες από ανθρώπους που έχουν σάπια δόντια, καθώς η ζάχαρη, θεωρείται από τα «χειρότερα δηλητήρια» για τον οργανισμό; Γιατί δεν έχουν τα ταχυφαγεία φωτογραφίες από τον τρόπο σφαγιασμού των ζώων, αλλά βλέπω σουβλατζίδικα που στις επιγραφές φιγουράρουν κότες που γελάνε και μοσχαράκια που χοροπηδάνε από χαρά σε πράσινα λειβάδια; Γιατί δεν κυκλοφορούν τα μπουκάλια με το κρασί και γενικά το αλκοόλ με φωτογραφίες του συκωτιού όταν λιώνει από την κατάχρηση αλκοόλ; Γιατί πρέπει να φρικάρουν όσοι είναι καπνιστές από τις αντιαισθητικές φωτογραφίες στα πακέτα, και να μην φρικάρουν και όσοι είναι παχύσαρκοι βλέποντας πώς είναι οι αιμορροΐδες των ανθρώπων εκείνων που έχουν τριάντα ή πενήντα παραπανίσια κιλά; Γιατί δεν βγαίνουν πανό-φλάμπουρα έξω από τα μαγαζιά καλλυντικών, να δείχνουν τι μπορεί να πάθει εκείνος ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί κραγιόν που περιέχει μόλυβδο, ή κρέμες ομορφιάς που έχουν προκύψει από πειράματα σε ζώα; Γιατί επίσης δεν υπάρχουν φωτογραφίες με γδαρμένα ζώα έξω από τα μαγαζιά παπουτσιών, όπου οι κυρίες και οι κύριοι περιδιαβαίνουν για να διαλέξουν ένα μοκασίνι ή μια μπότα από «μαλακό μοσχαρίσιο δέρμα»;
Γιατί το Πάσχα, δηλαδή, πρέπει να σουβλίζουμε τ’ αρνάκια και να χορεύουμε γύρω-γύρω ξέγνοιαστοι, και δεν μπαίνει έξω από το χασάπικο η φωτογραφία του νεογέννητου αρνιού την στιγμή που το κρεμάνε από τα πόδια, το αρπάζουν από την μάνα του για να το θανατώσουν; Μήπως, δηλαδή, η χοληστερίνη είναι πιο αθώα από την νικοτίνη;
Για αυτούς και για άλλους ακόμη εκατοντάδες λόγους θεωρώ αυτήν την απόφαση περί φωτογραφιών θανάτου έξω από τα πακέτα των τσιγάρων μια ακόμη αποθέωση της υποκρισίας.
