Δεν τους συγχωρώ! (ΜΕΡΟΣ Δεύτερο)

Όποιος αισθάνεται ότι είναι λογικός άνθρωπος και παρακολουθεί τα γεγονότα της τρέχουσας πολιτικής και κοινωνικής ζωής, κινδυνεύει να χάσει τη λογική του.

Μοιάζει μερικά πράγματα να σκηνοθετούνται, να προβάρονται κι έπειτα να σερβίρονται όχι ως το θέατρο παραλόγου που στ’ αλήθεια είναι, αλλά ως μια χαλαρή πραγματικότητα, που καλά θα κάνουμε να τη δεχθούμε.

Το θέμα πρώτης γραμμής τα τελευταία χρόνια είναι η ανεργία και η κρίση που μαστίζει τον ελληνικό λαό, ο οποίος, φτωχοποιημένος και απογοητευμένος, παραμένει άθυρμα στα χέρια των πολιτικών που ακολουθούν άνθρωποι μη πολιτικοί, άνθρωποι τσιράκια άλλων, ανάλγητων, απάτριδων και χυδαίων. Αυτοί είναι υπεράνω Ελλάδας, Ευρώπης και λοιπών ηπείρων: είναι τραπεζίτες, είναι στυγνοί οικονομολόγοι, είναι πλάσματα που ταυτίζουν τη διοίκηση λαών με τη διοίκηση εταιρειών και τη διαχείριση αριθμών.

Κι όμως, στη θέση αυτού του φλέγοντος ζητήματος, που είναι απλό και κατανοητό, ακόμα και από στοιχειώδους αντίληψης μαθητές δημοτικού, μπαίνουν κατά καιρούς στις δημοσιογραφικές ατζέντες άλλα ζητήματα, πρόσκαιρα, επιφανειακά, ανόητα, τα οποία πασάρονται ως φλέγοντα και αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους.

Ένα από αυτά τα θέματα, βασισμένο στην αιώνια «πληγή» των ελληνοτουρκικών σχέσεων (σχέσεων κρατών, γιατί οι λαοί εδώ και αιώνες είναι φίλοι), ήταν η κράτηση επί 167 ημερών δύο Ελλήνων στρατιωτών.

Σε εβδομαδιαία ή και σε καθημερινή βάση ενημερωνόμασταν για το ζήτημα-η Τουρκία για ακόμα μια φορά έδειξε ένα σκληρό πρόσωπο απέναντι στην Ελλάδα, αρνούμενη πέντε φορές (!) να τους απελευθερώσει, γιατί τους νόμιζε για κατασκόπους, σε μια πράξη κατάφωρης εκδίκησης για τους 8 Τούρκους αξιωματικούς που, προ διετίας, επί του αποτυχημένου πραξικοπήματος, αιτήθηκαν ασύλου στην Ελλάδα για να μην εκδοθούν στη χώρα τους.

Αρχές Αυγούστου, η τουρκική λίρα, που υποχωρεί έναντι του δολαρίου από τις αρχές του έτους, αρχίζει να καταβαραθρώνεται υπό την σκιά της κλιμακούμενης αντιπαράθεσης ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες με αφορμή την κράτηση του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον. Η Ουάσιγκτον «παγώνει» περιουσιακά στοιχεία των Τούρκων υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης για την ανάμειξή τους στην κράτηση Μπράνσον από τον Οκτώβριο του 2016.

Στις 10 Αυγούστου, η τουρκική λίρα υποχωρεί σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου για δεύτερη φορά σε διάστημα πέντε ημερών. Δύο ημέρες αργότερα, ο Τούρκος πρεσβευτής συναντιέται στην Ουάσινγκτον με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου. Διαρροές αναφέρουν πως οι ΗΠΑ καθιστούν σαφές ότι δεν θα δεχτούν περαιτέρω διαπραγμάτευση για την υπόθεση Μπράνσον. Στις 14 Αυγούστου 2018, οι δύο έλληνες στρατιωτικοί αφήνονται ελεύθεροι.

Αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα, θα έπρεπε η Ελλάδα να έχει τη δύναμη να το πετύχει. Ή θα έπρεπε, οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί να μην έχουν περάσει αυθαίρετα τα σύνορα. Ή θα έπρεπε, να μην υπάρχει θέμα με το πέρασμα των συνόρων. Ή…

Οι απόψεις ποικίλλουν και οφείλουν να γίνονται σεβαστές. Όμως, μερικά πράγματα είναι αντικειμενικά-η επιστροφή των Ελλήνων στρατιωτικών και η υποδοχή τους ως ασώτων υιών ή ως ηρώων πολέμου είναι, επιεικώς, απαράδεχτο θέαμα. Οι στρατιωτικοί δεν βασανίστηκαν, δεν τραυματίστηκαν, δεν πείνασαν, δεν εξαναγκάστηκαν να γίνουν στρατιωτικοί και να ασχοληθούν με γείτονες, σύνορα, σημαίες και εδάφη χωρών.

Οι στρατιωτικοί αυτοί, ο Δημήτρης Κούκλατζης και ο Άγγελος Μητρετώδης, δεν πολέμησαν. Κι όμως, αν κάποιος… εξωγήινος με γνώσεις ελληνικών, παρακολουθούσε τη συγκινητική, γλαφυρότατη ομιλία του Πάνου Καμμένου, αυτό θα νόμιζε:

«Είναι μια πολύ μεγάλη ημέρα για την πατρίδα μας, ημέρα της Παναγίας, ημέρα της Τήνου του 1940» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας μετά την υποδοχή στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

«Ο ελληνικός λαός σύσσωμος, ενωμένος υποδέχεται τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που βρέθηκαν επί πολλούς μήνες κρατούμενοι στις τουρκικές φυλακές υψίστης ασφαλείας. Θέλω να στείλουμε ένα μήνυμα ενότητας του ελληνικού λαού, ο οποίος με ιδιαίτερη φόρτιση, συγκίνηση, όλο αυτό το διάστημα της κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, επέδειξε ενότητα και πατριωτισμό» τόνισε ο κ. Καμμένος και πρόσθεσε: «Εκ μέρους του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, αλλά και του ελληνικού λαού, τους υποδεχόμαστε στην πατρίδα και ελπίζω ότι η απελευθέρωση τους σήμερα, αυτή τη σημαδιακή ημέρα, θα σημάνει και μια άλλη ημέρα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μπορούμε να ζήσουμε μαζί, και μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά προς όφελος και των δύο λαών μας. Μπορούμε να ζήσουμε χτίζοντας το μέλλον και το αύριο και των δύο χωρών μας, σεβόμενοι το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Εκ μέρους των ενόπλων δυνάμεων καλωσορίζουμε μαζί με τη στρατιωτική ηγεσία, τον Έλληνα αξιωματικό και τον Έλληνα υπαξιωματικό. Δημόσια τους συγχαίρω διότι κράτησαν τον όρκο τους ως καλοί και φιλότιμοι στρατιώτες, δεν παρέδωσαν τη σημαία και την υπηρέτησαν σε αυτές τις συνθήκες αιχμαλωσίας και επέστρεψαν στην Ελλάδα για να συνεχίσουν την τήρηση του όρκου που έδωσαν στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτά είναι τα στελέχη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Τους καλωσορίζουμε ανήμερα της Παναγιάς μας».

Η Παναγία μπροστά, η Παναγία ασπίδα της κακής πολιτικής σκηνής του κυρίου Καμένου. Τα σχόλια δικά σας.

Εμείς, πάντως, θα θέλαμε να βλέπουμε και να ακούμε αντίστοιχες υποδοχές σε Έλληνες αθλητές, σε Έλληνες επιστήμονες, σε Έλληνες καλλιτέχνες που διαπρέπουν έξω και που δεν ανήκουν στον καθιερωμένο και, ώρες ώρες, βαρετό celebrity κύκλο των αγαπημένων της τηλεόρασης. Λόγοι για να είμαστε περήφανοι για την πατρίδα μας υπάρχουν ακόμα-ευτυχώς-πολλοί.

Σε αυτούς δεν ανήκει η επιστροφή δύο νέων αντρών που πρώτο τους μέλημα είναι να ξεχυθούν στις αγκαλιές των μανάδων τους.

Για σκεφτείτε το λίγο...είμαστε ή δεν είμαστε ασυγχώρητοι ως πολίτες κάποιες (πολλές!) στιγμές; Είναι δυνατό να εκστασιαζόμαστε με τέτοια πράγματα και να ξεχνάμε τις πηγές των προβλημάτων μας ως χώρας και ως λαού; Λες και πήραμε την Πόλη, δηλαδή.

Που δεν τη θέλουμε κιόλας. Εμείς θέλουμε ευκαιρίες να εργαστούμε, να υπάρξουμε, ευκαιρίες να μάθουμε, να είμαστε υγιείς, θέλουμε οι φόροι μας να μην πηγαίνουν στο βρόντο, αλλά πίσω σε εμάς, τους πολίτες και τα παιδιά μας.

Άγγελε, και Δημήτρη, καλή πατρίδα, και καλή λευτεριά» ανέφερε ο πρωθυπουργός στην ανακοίνωση που εξέδωσε για τους δύο στρατιωτικούς.

Εμείς πότε θα απολαύσουμε ξανά μια καλή πατρίδα; Και πότε θα ελευθερωθούμε από τα δεσμά νέου τύπου που μας έχουν επιβληθεί;

Εμάς ποιος θα μας συγχωρέσει τελικά?