Trump Vs Musk: Η Αναμέτρηση που Αλλάζει την Ιστορία
Η σύγκρουση Τραμπ–Μασκ ξεπερνά την πολιτική. Είναι μάχη επιρροής, αφήγησης και εξουσίας. Μετά τα αρχεία Έπσταϊν, δεν υπάρχει επιστροφή.
Προσπαθώ χρόνια τώρα να καταλάβω την βαθύτατη ρίζα της κακίας και του μίσους που κατακλύζει την φυλή μας. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις, και την πολιτική υποκρισία της χώρας μας που έχουν στήσει οι «πολυεθνικές των κομμάτων», κάνω προσπάθεια να μπω στην λογική του Ελληναρά, που ενώ ο ίδιος ψηφίζει, με το δικό του χεράκι και ορίζει την μοίρα του εδώ και τόσα χρόνια, εναντιώνεται παραπολιτικά προσπαθώντας να ξορκίσει την ίδια του την επιλογή.
Πόσο εγωκεντρικά άτομα είμαστε σαν λαός?
Και γιατί μέσα στην ατέρμονη θολούρα του εγωκεντρισμού μας, πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από… εμείς!
Οι κολο Γερμαναράδες, οι Κολο Αμερικάνοι, οι κολο Τούρκοι, οι Κολο Αλβανοί.
Οι κολο Ευρωπαίοι… Αυτοί είναι η αιτία του κακού μας. ‘Όλοι αυτοί οι άλλοι, εκτός από εμάς!
Γιατί προσπαθούμε διαρκώς να ξορκίσουμε, ότι μας φοβίζει και θέλουμε να αποφύγουμε.
Μην ξεβολευτούμε από τον μικρόκοσμο μας, και αναγκαστούμε να μαζέψουμε βαλίτσες για άλλες πολιτείες.
Μην κουραστούμε να διεκδικήσουμε γιατί εμείς ως η «ανώτερη» φυλή και συνεχιστές των Αρχαίων Ελλήνων δεν μπορούμε να καταδεχτούμε δουλειές σκληρές στα χωράφια, στα πορτοκάλια, τις Ελιές, τα εργοστάσια, τον δρόμο.
Γιατί να έχει ο γείτονας και εγώ να μην έχω?
Γιατί η καλή μας φίλη να είναι ερωτευμένη και εμένα να μην μου κάθετε κανείς λες και έχω τον ανθρωποδιώχτη?
Μισούμε τους Αλβανούς, τους Πακιστανούς, τους Ρουμάνους, τους Γεωργιανούς, τους Βούλγαρους αλλά όταν όλοι αυτοί φύγουν έξω από την χώρα μας… ποιος θα καθαρίζει τα σπίτια μας, τα χωράφια μας, ποιος θα κτίζει, ποιος θα φροντίζει τους ηλικιωμένους?
Μισούμε τους Αμερικανούς και του Γερμανούς, αλλά ψωνίζουμε από το Λιντλ, φοράμε τζήν, ακούμε Mariah Carey, κρατάμε το iPhone, πίνουμε Latte και espresso, καπνίζουμε Marlboro, οδηγούμε mercedes benz, έχουμε Apple or Windows, και τρέχουμε να δούμε Brad Pitt στο σινεμά.
Μισούμε τους Τούρκους τους ελεεινούς, τους μοχθηρούς, αλλά κάθε απόγευμα θα δούμε το Survivor, θα δούμε όλα τα τούρκικα σήριαλ, θα πάμε και μια Κωνσταντινούπολη να αγοράσουμε τα δερμάτινα μας, και να ακουμπήσουμε τα ωραία μας λιγοστά λεφτά μας στην γειτονική χώρα.
Είμαστε φτωχοί, αλλά μην τυχόν και φύγει από την Ελλάδα, το δικό μας το παιδί το οποίο σπούδασε και πήρε το πτυχίο του και το οποίο χαρτζιλικώνουμε με κάθε μέσω και τρόπο στραγγίζοντας την γιαγιά και τον παππού για να είναι στα μπαράκια στις καφετέριες, στις παραλίες…
Είμαστε «ανοιχτόμυαλοι» αλλά προς Θεού μην τυχόν σκάσει η κόρη μας με κανέναν μελαχρινό σκουρόχρωμο που μιλάει σπαστά, ή μην τυχόν γυρίζει ο κανακάρης μας με κάνα παιδί από κάποια ξένη που τον «τύλιξε» και του «ταλαιπωρεί» την ζωή του και ακόμα χειρότερα, μην τυχόν αντί να μας φέρει την νύφη μας φέρει κανέναν… γαμπρό και αντί πεθερές της Μαρίας γίνουμε πεθερές του Δημήτρη.
Έχουμε όλοι άποψη για όλα και πάντα η δική μας άποψη είναι οι σωστή.
Τα κρίνουμε ΟΛΑ, αλλά τρέμουμε μην κριθούμε!
Σιχαινόμαστε τον «Σιχα-Μένιο», αλλά θα δούμε την «βρωμο-εκπομπή» του.
Κλέβουν οι βρωμεροί πολιτικοί, αλλά εμείς όταν δηλώνουμε μείον το εισόδημα μας, δεν είμαστε μαλάκες.
‘Όταν πληρώνουμε και πληρωνόμαστε «μαύρα» δεν φταίμε… μας «αναγκάζει» το σύστημα. ‘Όταν πάμε στις πουτάνες τις Ρωσίδες, εμείς είμαστε γαμιάδες και αυτές οι πουτάνες.
Άντρες που αγαπάνε έναν άντρα είναι πούστηδες, αλλά εμείς όταν πάμε με τραβέλια, ή ζητάμε την γυναίκα μας να μας χώσει ένα δονητή στον κόλ@ είμαστε αντρούκλες!
Εμείς ο λαός ο «ανώτερος», μάθαμε να βλέπουμε το «ΕΓΩ» και να το συγκρίνουμε με όλους τους άλλους εκτός από εμάς τους ίδιους.
Δεν γουστάρω πια τον εαυτό μας. Δεν είμαστε εμείς οι «Ωραίοι ως Έλληνες».
Δεν διδάσκουμε τον πολιτισμό, την φιλία το κάλος, την συμπαράσταση, την αλληλεγγύη. Είμαστε εγωπαθή πλάσματα και εγωκεντρικά. ΠΑΡΤΑΚΗΔΕΣ!
Όταν μπαίνω στο δημόσιο σε ψηφίζω, όταν δεν με βάζεις σε μισώ.
Γιατί να μας δίνουν πάντα και να μην διεκδικούμε για να πάρουμε?
Γιατί να μην προσφέρουμε εμείς σε αυτόν που μας έχει ανάγκη, και όταν εκείνος σταματά να μας δίνει είναι αυτός ο κακός και εμείς οι καλοί?
Γιατί να μην χαίρομαι όταν ο φίλος μας έχει και εγώ αντί να τον βρίζω να μην προσπαθώ σαν και αυτόν να αποκτήσω και να δημιουργήσω?
Γιατί όταν εγώ δεν είμαι σε θέση να αγαπήσω ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αληθινή αγάπη?
Γιατί το διαφορετικό μας ξενίζει, το ξορκίζουμε και το φτύνουμε?
Γιατί πάντα φταίνε ΟΛΟΙ εκτός από εμάς ?
Όταν ο άλλος μας δίνει τα πάντα ΟΛΑ, είναι εξαιρετικός. Όταν σταματήσει να δίνει είναι μαλάκας, προβληματικός, και… «δεν μπορώ την κακή του ενέργεια».
Πέτα το ΕΓΩ σου στα σκουπίδια, και άρχισε να δέχεσαι, να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, να αγαπάς τον πλησίον σου, να χαίρεσαι όλα τα καλά που έχεις και όλα τα καλά που ο ίδιος με συνέπεια και αυτοεκτίμηση θα αποκτήσεις.