Trump Vs Musk: Η Αναμέτρηση που Αλλάζει την Ιστορία
Η σύγκρουση Τραμπ–Μασκ ξεπερνά την πολιτική. Είναι μάχη επιρροής, αφήγησης και εξουσίας. Μετά τα αρχεία Έπσταϊν, δεν υπάρχει επιστροφή.
Η αστυνομική βία είναι μια παγκόσμια απειλή – ακόμα και για τα «δημοκρατικά πολιτεύματα» του Δυτικού κόσμου. Μια απειλή που δεν τελειώνει, γιατί ξεκινάει πάντα από μια τάση που έχουν ακόμα και τα νομίμως εκλεγμένα καθεστώτα να υπερβαίνουν τις εξουσίες τους στην πρώτη ευκαιρία. Τα επεισόδια της Κυριακής στην πλατεία της Νέας Σμύρνης μάς ξαναθύμισαν αυτήν τη μαύρη απειλή. Δύο εβδομάδες πριν, την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, είχαμε ανάλογες αγριότητες στη Θεσσαλονίκη, με τη βίαιη αστυνομική καταστολή που ασκήθηκε σε φοιτητές στο προαύλιο του ΑΠΘ. Οι φωτογραφίες (του Δημήτρη Τοσίδη/ΑΜΠΕ) ήταν ανατριχιαστικές. Ένας φοιτητής γυμνός από τη μέση και πάνω σέρνεται στην άσφαλτο και το μπετόν πιασμένος από τα πόδια, με το κεφάλι του να χτυπιέται στο έδαφος τόσο που ν’ αναρωτιέσαι πώς δεν άνοιξε στα δύο. Το βίντεο (από το Facebook του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη) εξ ίσου τρομακτικό, βρωμάει αγριότητα, θυμό και εχθρότητα – λες και η αστυνομία βρίσκεται ανάμεσά μας για να μας «τιμωρεί» βίαια και ανεξέλεγκτα, και όχι για να μας προστατεύει. Μου είχε πει τότε ένας καλός φίλος «γιατί δεν γράφεις τίποτε γι’ αυτές τις αθλιότητες», στέλνοντάς μου ένα link με την «ΑΥΓΗ» που είχε όλο το ρεπορτάζ. Το απέφυγα, γιατί δεν ήθελα «να κάνω αντιπολίτευση» – αφήστε που είχαμε εκείνες τις μέρες πλούσιο άρτο και θεάματα για τους έγκλειστους: παρενοχλήσεις, βιασμοί, εκβιασμοί, στρέιτ, γκέι, ανήλικοι, υπερήλικοι, επώνυμοι, ανώνυμοι και τα λοιπά.
Όμως η αλήθεια είναι ισχυρή και δεν μπορείς να της αντισταθείς. Όσοι έκαναν τη βόλτα τους στην πλατεία της Νέας Σμύρνης την Κυριακή το μεσημέρι, έγιναν μάρτυρες τόσης τζάμπα βιαιότητας που δεν καταγράφεται συχνά. Είναι, βλέπετε, η εποχή των smartphones και είμαστε όλοι μας εν δυνάμει cameramen. Μπορούμε «να κάνουμε πως δεν βλέπουμε» για χίλιους λόγους (πολιτικούς κυρίως) για πάρα πολλά απ’ όσα συμβαίνουν κάθε στιγμή σε όλη την επικράτεια – όσο αυτά δεν είναι καταγεγραμμένα σε εικόνες. Όταν όμως βλέπεις τα βίντεο των παρόντων (Stefanos Papadakis και Γιώργος Κονταρίνης π.χ.), δεν μπορείς να κάνεις πως δεν είδες. Η εικόνα μιλάει μόνη της. Ο αστυνομικός χτυπάει αλύπητα έναν πολίτη που πολλοί άλλοι αστυνομικοί μαζί έχουν ακινητοποιήσει, και ο οποίος δεν μπορεί να αντισταθεί με κανέναν τρόπο. Οι παρευρισκόμενοι στο επεισόδιο δεν τολμούν να παρέμβουν, γιατί «ο εχθρός» (ομάδα ΔΙΑΣ) είναι πάνοπλος και αριθμητικά ισχυρότερος. Μόνο να φωνάζουν μπορούν. Τα σιδερένια γκλομπ των αγριεμμένων οργάνων της τάξεως είναι έτοιμα να αρχίσουν πόλεμο και με άλλους ανυποψίαστους πολίτες που κάνουν την κυριακάτικη βόλτα τους στη λιακάδα. Πού να μπλέξεις;
Ναι, αλλά δεν γίνεται. Αν δεν «μπλέξεις», θα έρθει η ώρα σου να φας κι εσύ ξύλο από τα σιδερένια γκλομπ της εξουσίας, ή να συρθείς στην άσφαλτο γυμνός με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω – σαν σφάγιο. Η σιωπή όχι μόνο δεν είναι χρυσός, είναι συνενοχή και αποδοχή της βιαιότητας, της υπέρβασης εξουσίας και της βαρβαρότητας του ισχυρότερου. Παράλληλα, ισχύει βεβαια πάντα και το παλιό καλό ρητό «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα». Θα κάνουμε υπομονή τη μία, θα κάνουμε τα στραβά μάτια την άλλη, κάποια στιγμή όμως θα έρθουμε στα συγκαλά μας και θα διαμαρτυρηθούμε. Γιατί, το ξαναλέω, αν δεν αντιδράσουμε, θα είμαστε εμείς οι επόμενοι που θα υποστούμε τη βία της εξουσίας. Εμείς, τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας.
Τι δουλειά έχει κατ’ αρχήν η ομάδα ΔΙΑΣ κυριακάτικα στην όμορφη πλατεία της Νέας Σμύρνης, όπου έχουν βγει κάποιοι άνθρωποι να λιαστούνε, να πιουν τον ρημαδοκαφέ τους από το πλαστικό το ποτηράκι τους και να συναντήσουν φίλους, γνωστούς ή την παρέα τους, να πάρουν μιαν ανάσα; Η ομάδα ΔΙΑΣ (Δίκυκλης Αστυνόμευσης) αποτελείται από 2.448 αστυνομικούς «που αναλαμβάνουν την πρόληψη και την καταστολή βίαιων και εγκληματικών ενεργειών, όπως είναι οι ληστείες, οι βιασμοί, οι συμπλοκές, οι ανθρωποκτονίες». Δεν είχαμε ούτε ληστείες, ούτε βιασμούς, ούτε συμπλοκές, ούτε ανθρωποκτονίες στην πλατεία της Νέας Σμύρνης την Κυριακή. Ποιος τους έστειλε εκεί και για ποιο λόγο; Για να εποπτεύσουν τη βόλτα και το καφεδάκι των συνανθρώπων τους; Για να ελέγξουν αν φοράνε μάσκες και αν έχουν στείλει το σωστό μήνυμα οι πολίτες που είχαν βγει να δουν ηλίου πρόσωπο Κυριακή μεσημέρι; Τι δουλειά είχε η ομάδα ΔΙΑΣ εκεί και με ποια εξουσία έκανε φανερή την παρουσία της με βία;
Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει εγκαίρως πως κυβερνά με την ψήφο μιας ενισχυμένης από εκλογικούς νόμους μειοψηφίας – όπως ακριβώς και οι προηγούμενες. Οι πρόσθετες διαχειριστικές εξουσίες που της δόθηκαν αναγκαστικά λόγω της πανδημίας (κάτσε σπίτι, φόρα μάσκα, στείλε μήνυμα, πλήρωσε πρόστιμο, μην ταξιδέψεις, μην πας στον δίπλα δήμο, 9 η ώρα να είσαι σπίτι σου) αφορούν μόνο τα της πανδημίας – και αυστηρά μόνον αυτά. Μην ξεχνιέται και νομίζει πως μιας και βρήκαμε παπά θα θάψουμε πέντ’ έξι. Πως με πρόσχημα την πανδημία, δηλαδή, θα μας αστυνομοκρατήσει, θα μας τρομοκρατήσει, θα υπερβεί τις συνταγματικά κατοχυρωμένες εξουσίες της (και τις αντίστοιχες δικές μας ελευθερίες) και θα βγει και λάδι.
Ας μην ξεχνά πως το αργότερο κάθε 4 χρόνια στην Ελλάδα έχουμε εκλογές – και πως οι επόμενες θα διεξαχθούν μάλιστα με απλή αναλογική. Και πως πολλά μπορούμε να ανεχθούμε σε καιρούς δύσκολους, όχι όμως τη βία της εξουσίας.
Κανενός είδους βία από κανενός είδους εξουσία.