ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ.

«Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές»

Καρλ Κράους, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας

Είναι κάποια πράγματα που, όσο και να προσπαθείς, δεν καταπίνονται.
Στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, και τον διέδωσε παγκοσμίως, η ανύπαρκτη Υπουργός Πολιτισμού, προκαλεί την οργή. Απαξιώνοντας με κάθε της κίνηση, με κάθε της λόγο, με κάθε της πράξη, τον ίδιο τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.

Νάνος αποδεικνύεται για τον πολιτισμό η κυρία Μενδώνη. Νάνος ακόμη και στην παρουσίαση της, λες και βγήκε από σχολή καλογραιών του Μεσαίωνα.
Νάνος που όσο και να προσπαθεί, μεγάλη σκιά δεν πρόκειται να βγάλει…

Πόσο προφητικός τελικά ο Σταύρος Ξαρχάκος όταν είπε προειδοποιώντας τον σημερινό πρωθυπουργό: «Η τέχνη είναι σαν το κάρβουνο. Όταν είναι αναμμένο και το πιάνεις καίγεσαι, κι όταν είναι σβηστό και το πιάνεις μουτζουρώνεσαι. Πρέπει να επιλέξεις».
Και επέλεξε. Και το αποτέλεσμα; Έγιναν κάρβουνο ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών, η Ανατολική Πτέρυγα του Ανακτόρου, οι Βόρειες Αποθήκες, η περιοχή του αρχαϊκού ναού στην κορυφή του λόφου. Έγιναν κάρβουνο. Και μουντζουρώνουν. Μια ιστορία 3.000 χρόνων…
Πίκρα και οργή. Παγκοσμίως. Με τη γαλλική τηλεόραση να δίνει έκτακτα δελτία, και τη δική μας να δείχνει «Big Brother»… Και την κυρία υπουργό Πολιτισμού να καυχάται πως δεν έγινε και μεγάλη ζημιά… κάτι λίγα καμένα ξερόχορτα θα δουν οι τουρίστες, σιγά το πράμα…

Είναι κάποια πράγματα που, όσο και να προσπαθείς, δεν καταπίνονται.
Δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Δεν ελπίζουμε τίποτε από την κυρία Υπουργό.

Στο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχει μία λέξη για τον Πολιτισμό. Και ο κύριος Πρωθυπουργός επαλήθευσε τελικά τους φόβους μας.
Η κυρία Μενδώνη έγινε υπουργός σε αυτό το κομβικό υπουργείο, ακολουθώντας δυστυχώς ένα χαρτοφυλάκιο χωρίς πρόγραμμα. Εν γνώσει της.

Είδαμε την απαξίωση του υπουργείου Πολιτισμού στους ανθρώπους του Πολιτισμού εν μέσω πανδημίας.
Και μία υπουργό, που δεν υπερασπίζεται το υπουργείο της.

Με πένητες τους ανθρώπους του Πολιτισμού, δεν προχωράει αυτός ο ευλογημένος από άλλους τόπος.

Αρχαία μνημεία στην Ελλάδα θάβονται, όταν στη Γερμανία ανακηρύσσουν σε μνημείο το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής μπύρας!

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε μία υπουργός Πολιτισμού όπως η Λίνα Μενδώνη, που δηλώνει ότι της αρέσει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι ταινίες «Τζένη Τζένη», «Μια τρελή Σαραντάρα», «Δεσποινίς ετών 39», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια»…
Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός κινηματογράφος ανέδειξε σκηνοθέτες όπως τον Αγγελόπουλο, τον Βούλγαρη, και πρόσφατα τον Λάνθιμο. Πάλι καλά που δεν προτίμησε το «Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα»…

Μία χώρα που στην πρόσφατη ακόμη ιστορία της γέννησε τεράστιους καλλιτέχνες σαν την Παξινού, τον Χατζηδάκη και την Μελίνα, τον Χορν, τον Κατράκη, τον Θεοδωράκη, και άλλα πολλά ιερά τέρατα του θεάτρου, της μουσικής, του κινηματογράφου…

Είναι να μην τρελαίνεσαι?

Γιατί αφέθηκε να καεί ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών; Η Πύλη των Λεόντων και τόσα άλλα; Δεν είναι δυνατόν να καίγονται οι Μυκήνες, κι εκείνη να μιλάει για… κάτι λίγα καμένα χόρτα…
Πού βρίσκεται επιτέλους, εκείνη η πρόταση του Dr. Charles Thornton; Που θα μετέτρεπαν της Μυκήνες σε Παγκόσμιο Μυθολογικό Πάρκο. Ενάμισι εκατομμύριο τουρίστες κάθε χρόνο. Εκείνος μας το ομολόγησε. Κι εμείς; Εμείς τι κάνουμε;

«Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα γέννησε τον Πολιτισμό, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της, και αν το χάσουμε αυτό, δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ!» έλεγε η αθάνατη Μελίνα.

Αναπόφευκτη η σύγκριση… Πού είναι η λάμψη της Μελίνας; Πού είναι η διεθνής απήχησή της; Πού είναι το έργο και το όραμα της; Οι διεκδικήσεις της; Οι αγώνες της; Η ομορφιά της;

«Καληνύχτα, Κεμάλ», που είπαν οι ανεπανάληπτοι Νίκος Γκάτσος και Μάνος Χατζηδάκις… «Καληνύχτα, Κεμάλ… Ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ…»