ΛΟΡΙΜΕΡ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΛΙΝΤΣ

Για 21 χρόνια, ο Πίτερ Λόριμερ φορούσε τη φανέλα της Leeds Unitated. Από μικρό παιδί μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του, ο Πίτερ έζησε όλες τις έντονες στιγμές μίας, αν μη τι άλλο, μεγάλης ομάδας. Από το χορτάρι βρέθηκε έως και τη διοίκηση της ομάδας με σκοπό να βοηθήσει ώστε να μην επέλθει οικονομική καταστροφή.

Ο Λόριμερ θεωρείται από πολλούς αναλυτές της στρογγυλής θεάς το πιο δυνατό ευρωπαϊκό δεξί σουτ για την δεκαετία του 1970. Μέχρι τον περασμένο μήνα έγραφε τη στήλη του στο πρόγραμμα των αγώνων της. Για σχεδόν 60 χρόνια ο Λόριμερ υπηρέτησε την ομάδα της καρδιάς του και δυστυχώς το Σάββατο έχασε τη μάχη για τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.

Ποιος ήταν ο «Hot Shot»

Γεννήθηκε στο Νταντί στις 14 Δεκεμβρίου 1946. Ο θρυλικός σκωτσέζος μεσοεπιθετικός βίωσε την αγάπη των οπαδών της Leeds από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο «Ελαντ Ρόουντ». Σε 700 παιχνίδια πέτυχε το ρεκόρ των 238 γκολ. Μάλιστα, οι σκάουτερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχαν προσφέρει στην οικογένεια του 5.000 λίρες προκειμένου να πάρει τη μεταγραφή για τους «Μπέμπηδες». Ο Σκωτζέζος θρύλος, όμως, σε νεαρή ηλικία επέλεξε τη Λιντς. Έκανε ντεμπούτο στα 15 του χρόνια και στις 29 Σεπτεμβρίου του 1962 έγινε ο νεαρότερος παίκτης στα χρονικά του συλλόγου, που φόρεσε τη φανέλα του σε επίσημο αγώνα. Τα σουτ του έμειναν στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου για την δύναμη τους που νόμιζες πως θα γκρεμίσουν τα δοκάρια.

Με τον Λόριμερ στην κορυφή η Leeds Unitated κατάκτησε το πρώην κύπελλο UEFA (Εκθέσεων τότε) και του Λιγκ Καπ. Το 1969, η κατάκτηση του πρωταθλήματος έγινε πραγματικότητα με τη Leeds να καταγράφει μόλις 2 ήττες σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Μέσα σε τρία χρόνια η ομάδα κατέγραψε δύο συμμετοχές σε τελικούς Ευρώπης.

Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης

Κάποτε στη Θεσσαλονίκη Ο Πίτερ Λόριμερ δείχνει στον διαιτητή την κερκίδα του Καυτανζογλείου Σταδίου που «βράζει». Οι αποφάσεις του Έλληνα διαιτητή έκριναν υπέρ της Μίλαν τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Το 1973, η Leeds αντιμετώπισε τη Μίλαν στο «Καυτανζόγλειο», σε ένα ματς όπου ο διαιτητής Χρήστος Μίχας έκανε τα πάντα για να κερδίσουν οι Ιταλοί. Εν τέλει οι Μιλανέζοι υπερίσχυσαν της Λιντς με ένα και μοναδικό γκόλ μετά κόπων και βασάνων και σίγουρα τη βοήθεια του διαιτητή.

«Η βραδιά εκείνη ήταν η πιο πικρή σε όλη μου την καριέρα» είχε αναφέρει ο Σκωτζέζος θρύλος. Για τον Λόριμερ και τη Leeds, η ιστορία επαναλήφθηκε το 1975 στην αναμέτρηση με την Μπάγερν Μονάχου στο Παρίσι για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτή τη φορά ένας Γάλλος διαιτητής δεν σφύριξε πέναλτι σε αντικανονικά μαρκάρισα που έγινε σε βάρος του Κλαρκ από τον μεγάλο Μπεκενμπάουερ, ενώ ακύρωσε -ως οφσάιντ- κανονικό γκολ του Λόριμερ. Στο τέλος οι Γερμανοί επικράτησαν με 2-0.

Φόρος τιμής σε έναν μεγάλο άνθρωπο

Ο Λόριμερ «έτρεχε» πίσω από τους δύο επιθετικούς, στη δεξιά πλευρά, κοινώς έπαιζε δεξί εξτρέμ. Ήταν πάντα η «σκιά» των Αλαν Κλαρκ και Μικ Τζόουνς. «Τα έδινε όλα» για την ομάδα του, στην οποία απέκτησε χαρακτηριστικά μυθικής λαϊκής φιγούρας. Το «χελιδόνι» δεν απαρνήθηκε τη Λιντς ούτε όταν έκλεισε ο κύκλος του. Σε ηλικία 37 ετών και μετά από ένα διάλειμμα 3 χρόνων ο Λόριμερ επέστρεψε στη Leeds όπου έπαιξε μέχρι τα 40 του χρόνια. Πέτυχε άλλα 19 γκολ σε 87 συμμετοχές, ενώ την περίοδο 1984-1985 φόρεσε ξανά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Πέρα από τη φανέλα της αγαπημένης του ομαδάς φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Σκωτίας 21 φορές, σκοράροντας μόλις 4, ενώ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πρόκριση της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974.

Αποσύρθηκε από τα γήπεδα το 1986, κι άνοιξε μια παμπ στην περιοχή του Χόλμπεκ. Συνέχισε, όμως, να προσφέρει στη Leeds Unitated, αφιλοκερδώς, από διάφορα πόστα. Όταν ο σύλλογος βρέθηκε στα πρόθυρα της πτώχευσης ο Λόριμερ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια να βρεθούν επενδυτές. Το 2005 ήταν το μόνο μέλος του παλιού Δ.Σ. που κράτησε κοντά του ο νέος ιδιοκτήτης, Κεν Μπέιτς. Για αρκετά χρόνια, σχολίαζε αγώνες στο ραδιόφωνο του BBC και το Yorkshire Radio, ενώ έγραφε στην εφημερίδα Yorkshire Evening Post. Παράλληλα, εκπροσωπούσε την Leeds σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ. «Τουλάχιστον, πρόλαβα να ξαναδώ τη Λιντς στην Πρέμιερ Λιγκ», είπε στον επί 13 χρόνια συμπαίκτη του, Εντι Γκρέι, όταν εκείνος τον επισκέφθηκε για τελευταία φορά.