Μια εξέγερση - ένα σύνθημα που έγινε ξέφτι και μια δημοκρατία πια, απελπιστικά μοναχική και κακοποιημένη

Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Μια εξέγερση - ένα σύνθημα που έγινε ξέφτι και μια δημοκρατία πια, απελπιστικά μοναχική και κακοποιημένη

Το σύνθημα «ψωμί - παιδεία - ελευθερία», που βροντοφώναζαν κάποτε παιδιά, που τα γνώρισα –καθώς δημοτικό πήγαινα τότε– από μαυρόασπρα πλάνα και από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου («Ημερολόγιο μιας εβδομάδας: 16 Νοεμβρίου 1973»): «Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια, / ωραία παιδιά, δικά μας, με την μεγάλη θλίψη των αντρείων, / Αφήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα, / έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, – πώς μεγαλώνει / το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου», μετατράπηκε από πολλούς που «εξαργύρωσαν» την ετικέτα «του σοσιαλιστικοαριστερού προοδευτικού», που καπηλεύτηκαν το νόημα του αντιστασιακού, σε απλή αφορμή για μια πόζα γκρο-πλαν, πριν αφήσουν ένα γαρύφαλλο στο πεζούλι, και σε δηλώσεις ξιπασιάς που καπηλεύονται «δημοκρατικά»…
Χρόνια τώρα παρακολουθώ το σοβαροφανές βλέμμα εξουσιοφρενών που θ’ άφηναν το στεφάνι για να τρέξουν πίσω στα ιερά καθήκοντά τους. Άνθρωποι που εξαργύρωσαν με θέσεις εξουσίας τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του πολυτεχνείου και που με ανατριχιαστική συνέπεια αποθέωσαν τη λαμογιά, πόθησαν ό,τι πιο ζοφερό, την αδυσώπητη λάμψη του μάταιου, ξεγέλασαν ξεδιάντροπα έναν λαό που στη μεγάλη του πλειοψηφία πίστεψε ότι, εμπλεκόμενος σε κομματικούς στρατούς, θα νομιμοποιούσε το αυθαίρετο δίνοντας «φακελάκι» στους σαλτιμπάγκους της εξουσίας.
Επειδή πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθώ «ισοπεδωτική» για εκείνους που ταυτίστηκαν ως η «γενιά του πολυτεχνείου», ξεκαθαρίζω: α) Οι κοινωνικές ομάδες που εξεγέρθηκαν εναντίον της Χούντας ήταν και αστοί και νοικοκυρές της διπλανής πόρτας και εργάτες και αριστεροί και φιλελεύθεροι και επιστήμονες και καλλιτέχνες (η Βέμπο, την αναφέρω ως παράδειγμα, τις μέρες εκείνες είχε ανοίξει το σπίτι της και περιέθαλπε κυνηγημένους ανθρώπους). β) Πάρα πολλοί πρωτοπόροι εκείνης της εξέγερσης, όχι μόνο δεν «εξαργύρωσαν» τη συμμετοχή τους εκεί, αλλά η δράση τους ή υποτιμήθηκε ή επέλεξαν οι ίδιοι να μη γίνουν καριερίστες με την ταμπέλα του «αντιστασιακού», επιλέγοντας ν’ αποσιωπήσουν τη συμμετοχή τους, ίσως γιατί ανέλαβαν να πληρώσουν το κόστος ενός ρομαντισμού που δεν ξεψυχάει όταν η εξουσία σού «κλείνει το μάτι».
Τα χρόνια της μεταπολίτευσης και με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία άρχισαν με εμμονικό σχεδόν τρόπο να στήνονται μηχανισμοί εξουσίας που αποθέωναν αποκλειστικά την ιδιοτέλεια. Ιδανικά για τους λαϊκιστές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας: Ο μικροαστισμός, ο ατομικισμός, ο νεοπλουτισμός και το «όχι μόνο να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αλλά και ο γείτονας μαζί». Αυτά τα «ιδανικά» εξυπηρετήθηκαν από τους «δημοκράτες - πρασινοφρουρούς», αλλά και τους λαϊκιστές όλων των αποχρώσεων που όχι μόνο ζουν και υπάρχουν, αλλά εξουσιάζουν, ψηφίζονται, λατρεύονται και αποφασίζουν μέχρι σήμερα για την επόμενη μέρα μιας χώρας, ο λαός της οποίας εμπιστεύεται ακόμη την πολιτική τού «θα» ως ικανό πολιτικό λόγο για να εμπιστευθεί την ψήφο του.

Σήμερα το μόνο που δεν θέλω είναι να υπάρξει «ανάθεμα» σε όλους όσοι συμμετείχαν τότε. Σήμερα το μόνο που δεν θέλω είναι να ξορκίζουμε με πάθος αυτό που κάποτε πιστέψαμε. Σήμερα το μόνο που δεν θέλω είναι να πιστεύουν τα παιδιά που τσατάρουν στο διαδίκτυο ότι το «πολυτεχνείο» είναι μια ακόμη αφορμή που δίνει ένα άλλοθι στα λαμόγια της εξουσίας, που συνωμότησαν με το παρακράτος για να αποκτήσουν τρία εξοχικά, μια στρατιά από υπηρέτες και «καλό στασίδι» στα ιλουστρατιόν περιοδικά του life style, που για πάνω από είκοσι χρόνια υπηρέτησαν τον «φασισιμό του trendy» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Σήμερα θέλω να καταλάβουν όσοι νιώθουν ακόμη την ανάγκη να πιστέψουν σε αλλαγή ότι οι κάθε λογής εγκυρότητες πρέπει να προκύπτουν από την αμφισβήτηση (το έγραφε ο Δημήτρης Τσάτσος στο βιβλίο του «Η κρίση του πολιτικού λόγου»). Αμφισβήτηση; Από ποιους όμως; Το κυρίαρχο συναίσθημα πολλών, την ίδια στιγμή που η πείνα κυριαρχεί, η προπαγάνδα θεριεύει και η παιδεία βρίσκεται σε καταστολή, είναι: Απαλλάξτε μας από τους πολιτικούς ή από τη μεγάλη πλειοψηφία τους, καθώς ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι ότι το σύστημα έχει κρασάρει. Κάτω από αυτήν τη συνθήκη, οι πολλοί προτιμούν ν’ αφοσιώνονται στην ιδιωτική τους ζωή, παραδομένοι στο έλεος της μέρας. Οι αναμετρήσεις ανάμεσα σε «δεξιά» και «αριστερά» μοιάζουν σαν συζυγικές σκηνές ενός γέρικου ζευγαριού. Φτάνω να πιστεύω ότι οι πολίτες που παρακολουθούν με μανία «τούρκικα», ψηφίζουν ασυνείδητα παρά συνειδητά, απέχουν μαζικά και γνωρίζουν ότι οι οποιαδήποτε συμμετοχή τους επηρεάζει ελάχιστα έως καθόλου τις αποφάσεις. Το πολιτικό προσωπικό το αλλάζουμε, όπως κάνουμε ζάπινγκ στην τηλεόραση, κουρασμένοι από τις ίδιες εικόνες, αφού τώρα οι ιδέες χρεοκόπησαν και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα αποδείχθηκε διεφθαρμένη. Είναι πολύ εύκολο να ερμηνευτεί έτσι η αύξηση ψήφων διαμαρτυρίας στην άκρα δεξιά, αλλά και στην αναγέννηση ενός αντικοινοβουλευτισμού. Τι θα έπρεπε να είναι η δημοκρατία; Μόνιμη αμφισβήτηση, κριτική στις εγκυρότητες και μόνιμη μύηση στις πλουραλιστικές ιδέες. Τι είναι στην πραγματικότητα; Η διαρκής εκπαίδευση στην πολιτική αδιαφορία. Σήμερα χωρίς ψωμί, χωρίς παιδεία και χωρίς ελευθερία (για ποια ελευθερία συζητάμε όταν τα προσωπικά δεδομένα που τόσο πολύ θέλουμε να περιχαρακώσουμε, τα διαθέτουμε με δική μας θέληση στον οποιοδήποτε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;), ο καθένας γίνεται λιποτάκτης των δημοσίων πραγμάτων, ένας εσωτερικός εξόριστος. Η επιθυμία αποδυνάμωσης του κράτους συμβαδίζει με την επιθυμία χρησιμοποίησής του. Όσο πιο ατομιστές γίνονται οι άνθρωποι, τόσο πιο πολλά διεκδικούν από το κράτος. Είναι καταπληκτικό πόσο εύκολα τσαλαβουτάει ο πολίτης τόσο στη δεξιά, στην ακροδεξιά, στην αριστερά (σε ποια αριστερά αλήθεια;), όπως όταν χτυπάμε τ’ αβγά για να κάνουμε ομελέτα. Κανένα απολυταρχικό πολίτευμα δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί αυτό που συνέβη! Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η εξέγερση του 1973. Δημιούργησε αφορμές για την ανατροπή του συστήματος, για να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να μην ενδιαφερόμαστε καν να χρησιμοποιήσουμε τα δικαιώματα που αποκτήσαμε. Οι πολιτικοί δεν χρειάζεται πια να βρίσκουν τεχνάσματα να εξαπατούν. Οι άνθρωποι-πολίτες στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες αφήνουν ν’ απογυμνώνονται από τις δικαιοδοσίες τους με τη συγκατάθεσή τους. Τι κάνουμε, λοιπόν; Είμαι κάτι περισσότερο από σίγουρη ότι βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα μιας κρίσης. Τι είναι κρίση; Δανείζομαι τη φράση του αγαπημένου μου Γκράμσι: «Κρίση είναι όταν το παλιό δεν έχει πεθάνει και το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί». Καλή (επ)-ανάσταση!

Ακολουθήστε το Greeks Channel στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις, με τα πιο δημοφιλή νέα και έκτακτη επικαιρότητα για την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες καθώς επίσης οτιδήποτε καινούργιο και σημαντικό αφορά την Ελληνική κοινωνία και ομογένεια.
2.1K

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΠΟΨΗ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

Όταν σκεφτόμουν τις τέχνες και τον πολιτισμό, την ποίηση, την λογοτεχνία την μουσική και γενικότερα την Ελληνική κουλτούρα πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτούς τους χώρους βρίσκονται στο φως, επειδή ακριβώς ασχολούνται με το φως.

Του Francesco Vitali
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Τι κάνουμε; Ο πόλεμος στην Ουκρανία.. Οι χιλιάδες πρόσφυγες ...Τα νήπια πάνω στο χιόνι... Οι αναμνήσεις μιας ζωής μέσα σε σακούλες ..Οι άνθρωποι με τα κατοικίδια αγκαλιά ....

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΩΡΑ!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ;

Πολλές οι φωνές που παγκοσμίως και διαχρονικά ζητάνε τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα

Του Francesco Vitali

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ;

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ: ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΟΥΝΗΣ.

Ο Γιώργος Τσούνης είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου και η ιστορία του αποτελεί μια εντυπωσιακή ιστορία επιτυχίας

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ: ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΟΥΝΗΣ.

Η ΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Δεκατρείς ερωτήσεις για ένα επικό θρίλερ.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Οι μάρτυρες και η αξιοπιστία τους στην δημοκρατία δεν μπορεί να εξαρτάται από την θρησκεία, το ύψος , τα κιλά και την σεξουαλική επιλογή

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ : «ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ»

Η κοινοβουλευτική συντάκτρια και συγγραφέας Άννα Στεργίου μιλά για το βιβλίο της για ενήλικες «Η κυρά του Δράκου» από τις εκδόσεις Κομνηνός και τις αναλογίες που παρουσιάζει συγκριτικά με το σήμερα.

Συνέντευξη στην Κυριακή Μπαρμπέρη

ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ : «ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ»

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ..ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η σιωπή των Αμνών και κάποιοι αφορισμοί για την αμαρτία

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ..ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΙΜΣ

To παγκόσµιο Bestseller και βραβευµένο παιδικό βιβλίο του πασίγνωστου, ταλαντούχου και πολυβραβευµένου µπασκετµπολίστα του NBA Λεµπρόν Τζέιμς

Της Κυριακής Μπαρμπέρη

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΙΜΣ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Τι κάνουμε; Ο πόλεμος στην Ουκρανία.. Οι χιλιάδες πρόσφυγες ...Τα νήπια πάνω στο χιόνι... Οι αναμνήσεις μιας ζωής μέσα σε σακούλες ..Οι άνθρωποι με τα κατοικίδια αγκαλιά ....

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ

Η εισβολή στην Ουκρανία, οι πρόσφυγες, οι καταστροφές, οι νεκροί και εκείνοι που μένουν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ : «KAI ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

Ο Μίκης Θεοδωράκης έσβησε στα 96 του χρόνια, αφήνοντας πλούσια κληρονομιά στους Έλληνες αλλά και στους πολίτες του κόσμου

Της Καίτης Νικολοπούλου

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ : «kai ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ

Το βιβλίο της Ζήνας Κουτσελίνη διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος και μας έστειλε τις ευχές του

Του Francesco Vitali

ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ

Η «πατρίδα επιλογής» της Αγγελικής Γιαννακίδου

Σε αυτό το επεισόδιο η Μπέττυ Μαγγίρα συνομιλεί με την Αγγελική Γιαννακίδου που βρέθηκε στη Θράκη και παρέμεινε

Η «πατρίδα επιλογής» της Αγγελικής Γιαννακίδου

ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Όταν εμείς κάνουμε τα εύκολα, δύσκολα. Τρόποι για να διευκολύνετε την ζωή σας με το ταίρι σας.

Της Νανάς Παλαιτσάκη

ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

BEST SELLER ΖΗΝΑ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ: «ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ»

Με το βιβλίο της «Μία σελίδα την ημέρα» η Ζήνα Κουτσελίνη κέρδισε την εμπιστοσύνη των αναγνωστών.

Της Κυριακής Μπαρμπέρη

best seller ΖΗΝΑ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ: «ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ»

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Αποσαφηνίστηκε ο οδικός χάρτης ανοίγματος της αγοράς από τον πρωθυπουργό

Tου Κώστα Παπαχλιμίντζου

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Με χιλιάδες στρέμματα καμένου δάσους, χιλιάδες καμένα σπίτια και επιχειρήσεις, οι δικαιολογίες περί κλιματικής αλλαγής περιττεύουν

Της Καίτης Νικολοπούλου

ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Είναι πολλές οι πληροφορίες που θέλουν ανυποψίαστοι καταναλωτές να γίνονται θύματα επιτήδειων που ασχολούνται με τις αγοραπωλησίες αυτοκίνητων και εξαπατούν τους υποψήφιους πελάτες

Newsroom

ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΩΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Κανένας γονιός δεν πρέπει να «τιμωρείται» για την επιλογή του να κάνει οικογένεια

Της Μαρίας Συρεγγέλα, Υφυπουργού Εργασίας,
αρμόδιας για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΒΑΘΙΑ ΡΙΖΩΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

Όταν σκεφτόμουν τις τέχνες και τον πολιτισμό, την ποίηση, την λογοτεχνία την μουσική και γενικότερα την Ελληνική κουλτούρα πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτούς τους χώρους βρίσκονται στο φως, επειδή ακριβώς ασχολούνται με το φως.

Του Francesco Vitali

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

ΠΟΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Η επίλυση του Κυπριακού πρέπει να επιτευχθεί με την άμεση απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Κύπρο

Του Chris Siametis

ΠΟΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;