ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ: ΓΙΑΤΙ ΤΟ VIDEO CLIP ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ 1821 ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟ 2004

Τα 200 χρόνια του 1821 δεν είναι  Ολυμπιακοί Αγώνες. Έχουν άλλο νόημα, καθαρά ελληνικό, επετειακό,  Εθνικό. Το video clip όπου το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, ενορχηστρωμένο από τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, απλώνεται στο Καλλιμάρμαρο τραγουδισμένο από δεκάδες χορωδίες ανδρών, γυναικών και παιδιών που εκπροσωπούν την σύγχρονη Ελλάδα, δεν έχει κανένα λόγο  να συγκριθεί με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 – που ήταν ένα επίτευγμα παγκόσμιο του Δημήτρη Παπαϊωάννου για μία διοργάνωση που αφορούσε όλο τον πλανήτη.

Στο βίντεο του «Ας κρατήσουν οι χοροί» νέοι άνθρωποι με καθημερινά ρούχα του 2021 (οι οποίοι αν δεν κάνω λάθος είναι οι ίδιοι οι χορωδοί από τις διάφορες χορωδίες και όχι βέβαια αθλητές ή επαγγελματίες χορευτές) γιορτάζουν την απελευθέρωση της σύγχρονης μικρής και μαγικής  Ελλάδας που αντιστέκεται, της Ελλάδας που επιμένει – και που πραγματικά όποιος δεν (την) καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.

Τα 200 χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας θα γιορταστούν μέσα σε συνθήκες πολύ ιδιαίτερες και πρωτοφανείς στην ιστορία και τη δική μας και της ανθρωπότητας. Δεν έχει ανάγκη αυτή η γιορτή από πυροτεχνήματα και λέιζερ, από μαγικές υπερβάσεις και θεαματικές εκτοξεύσεις στους ουρανούς της πολύ μεγάλης τέχνης του παγκοσμίου υπερθεάματος.

Το 2021 θα είναι μία πολύ δύσκολη χρονιά στο ρεαλισμό, στριμωγμένη ανάμεσα στο πρωτοφανές ζόρι του κορονοϊού, της υποχρεωτικής μάσκας, της τήρησης των αποστάσεων και της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας που πλήττει σχεδόν όλους τους κλάδους και τον κάθε Έλληνα πολίτη χωριστά.

Η υψηλή ποίηση του Κοντακίου που μας προτρέπει να εκτίσουμε «τη ταπεινώσει τα υψηλά και τη πτωχεία τα πλούσια» μπορεί να είναι ένας σοφός οδηγός για τη γιορτή των διακοσίων χρονών της ελευθερίας μας. Γιατί δεν είναι μόνο ο μασκοφόρος κορονοϊός με τον οποίον μαθαίνουμε να ζούμε. Είναι και η βαρβαρότητα του ηγέτη της σημερινής Τουρκίας που ονειρεύεται έναν πόλεμο με τη Δύση – υπό την ηγεσία του, με μισθοφόρους τζιχαντιστές και παραπλανημένους ανυποψίαστους φανατικούς μωαμεθανούς πού πιστεύουν πως ακολουθούν θείες εντολές.

Ο χειμώνας που έρχεται είναι ένας πολύ ζόρικος χειμώνας για όλους τους Έλληνες πού πλήττονται σκληρά από την πανδημία – της οποίας οι οικονομικές  επιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ασύλληπτες. Η μεγάλη γιορτή οφείλει να λάβει υπόψη της αυτές τις συνθήκες και να λάμψει πολύ δυνατά στις ψυχές μας με τρόπο εντελώς διαφορετικό από αυτόν του 2004. Αυτό το πρώτο βίντεο προσωπικά μου δίνει την αίσθηση ότι ξεκινάει τη γιορτή προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η επιλογή του τραγουδιού είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη ιδανική. Η «χορογραφία» (ας την πούμε) θα μπορούσε σαφώς να ήταν πολύ καλύτερη με πιο σαφείς στόχους, αλλά τα πρόσωπα των νέων αγοριών και κοριτσιών όπως και των παιδιών μας αποζημιώνουν με τα μεγάλα τους χαμόγελα και τον ενθουσιασμό τους. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το βίντεο είναι απλώς το πρώτο βήμα, και ως τέτοιο είναι μία εξαιρετική έναρξη της προσπάθειας.

Εύχομαι στην ομάδα του 2021 να συνεχίσει με πάθος δυναμισμό και αποφασιστικότητα και να καταφέρει να πιάσει τον παλμό του σημερινού Έλληνα και της γενιάς που τώρα διαμορφώνει Εθνική ταυτότητα αλλά και παγκόσμια θέση. Των Ελλήνων πού θα μιλάνε πάντα ελληνικά αλλά θα μπορούν να συνεννοούνται και να εκφράζονται σε όποια γλώσσα θα τους είναι χρήσιμη για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους στο παγκόσμιο χωριό.

Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου που είναι επικεφαλής αυτής της προσπάθειας έχει δώσει τις εξετάσεις της και έχει περάσει με άριστα. Ο επικεφαλής των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων Γιάννης Χριστοδουλόπουλος είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και δημιουργικούς μουσικούς της νέας γενιάς και μαζί με τους συνεργάτες του δεν έχω καμία αμφιβολία πώς θα οδηγήσει τους εορτασμούς προς τη σωστή κατεύθυνση.

Είναι λάθος να ξεκινάμε με γκρίνια. Δυστυχώς μέσα στις τόσες αρετές μας η βιαστική κριτική και ο αρνητισμός που εκφράζεται στις μέρες μας κυρίως στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, τείνει να γίνει το μεγαλύτερο εθνικό μας ελάττωμα. Είναι εύκολο να σχολιάζεις από τον καναπέ σου. Το δύσκολο είναι να βρίσκεις λύσεις και να δημιουργείς - συχνά εκ του μη όντος.