Trump Vs Musk: Η Αναμέτρηση που Αλλάζει την Ιστορία
Η σύγκρουση Τραμπ–Μασκ ξεπερνά την πολιτική. Είναι μάχη επιρροής, αφήγησης και εξουσίας. Μετά τα αρχεία Έπσταϊν, δεν υπάρχει επιστροφή.
Η λέξη «βόθρος» σημαίνει αρκετά και χρησιμοποιείται αναλόγως. Μπορεί να σημαίνει υπόνομος, δεξαμενή η οποία εκπέμπει δυσώδη αέρια, όρυγμα το οποίο χρησιμοποιείται για την μάζωξη αποβλήτων. Στην ανατομία σημαίνει κοιλότητα (κρανιακός ή κροταφικός βόθρος)
Η δική μου γενιά ασχολήθηκε και με την κλίση του. Το παραθέτω ως ντοκουμέντο για τους πολύ νεότερους που δεν συναντήθηκαν ποτέ «με δασείες, ψιλές, περισπωμένες και κλητική». Εμείς είχαμε την ατυχοτύχη, ενώ τα μάθαμε αυτά, να δώσουμε πανελλαδικές με μονοτονικό!!!
ὁ βόθρος | οἱ βόθροι |
τοῦ βόθρου | τῶν βόθρων |
τῷ βόθρῳ | τοῖς βόθροις |
τόν βόθρον | τούς βόθρους |
(ὦ) βόθρε | (ὦ) βόθροι |
Με αυτό ως αρχή, έμαθα πώς βγαίνει ο λεκές από αίμα, από γάλα, από μελάνι, πώς χρησιμοποιείς το ξύδι για να διώξεις τις μυρωδιές και την βρώμα από τα χαλιά, πώς μ’ ένα ποτήρι ελληνικό καφέ, αν το βάλεις στο ψυγείο, μπορεί ο καφές ν’ απορροφήσει κάθε μυρωδιά, ακόμη και πώς ένα κουνάβι μπορεί με χειρουργική επέμβαση να το κάνεις pet για να μην βρωμάει.
Ορισμένες από τις χρηστικές πληροφορίες τις εφάρμοσα μεγαλώνοντας, αφού είχα «σπάσει» τα νύχια μου να προσπαθώ να βγάλω το κόκκινο κρασί από τα λευκά λινά τραπεζομάντιλα της γιαγιάς μου.
Με δεδομένο ότι μ’ αρέσει απίστευτα η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση, είδα με πόσο μεράκι και αγάπη άνθρωποι αγόρασαν παλιούς στάβλους και τους μετέτρεψαν σε κτίσματα μοναδικά, είδα φίλους να ψάχνουν απομεινάρια παλιών καϊκιών και να τα μετατρέπουν σε έργα τέχνης, πήγα σε εκθέσεις όπου η φαντασία του καλλιτέχνη μετέτρεψε σκουπίδια σε εκθέματα.
Στα ταξίδια μου στον κόσμο συναντήθηκα πολλές φορές με την μεταποίηση και την ολοκληρωτική μεταμόρφωση σκουπιδιών, που μόνο η ευφυΐα ενός καλλιτέχνη μπορεί να μεταλλάξει και να μετατρέψει σε κίνημα ολόκληρο.
Παρασύρθηκα λοιπόν κάποια στιγμή, νομίζοντας ότι μπορώ και όταν κάποια πολύ έμπειρη τεχνίτρια μου πρότεινε να μετατρέψουμε έναν «βόθρο» σε «πισίνα», το βρήκα τόσο προκλητικό που δέχθηκα. Άλλωστε, σπουδαίος προπονητής δεν είναι εκείνος που αναλαμβάνει ένα άλογο πρωταθλητή εμποδίων για να το κατεβάσει σε Ολυμπιακούς, αλλά εκείνος που παραλαμβάνει ένα προβληματικό ζώο και το μετατρέπει σε χρυσό Ολυμπιονίκη.
Όσοι έχουν επισκεφθεί το σπίτι μου, γνώριζαν ότι μπορούσα να μετατρέψω παλιές φρουτιέρες της γιαγιάς σε φωτιστικά χώρου. Πόσο θέλει ο άνθρωπος να πάρει το μυαλό του «αέρα»; Μαζεύτηκαν λοιπόν και καμιά δεκαριά ακόμη, υδραυλικοί, μηχανικοί, πλακάδες, χτίστες, και συναποφασίσαμε τον «βόθρο» να τον μετατρέψουμε σε «πισίνα» με τριγύρω γκαζόν, περάσματα από ξύλο «τικ», πέργκολες με νυχτολούλουδα και γιασεμιά και ένα μικρό σιντριβάνι για να ξορκίζει την αρνητική ενέργεια.
Μέχρι να φτάσει κανείς να διορθώσει το αποχετευτικό σύστημα μιας περιοχής, πρέπει να κολυμπήσει στο «σκατό». Ρωτήστε όσους εργάζονται εκεί. Αλλά η πρόκληση του να μετατρέψεις την δυσωδία μαζί με τ’ απόβλητα σε χώρο ευεξίας και χαράς, τίναξε την «αδρεναλίνη» στα ύψη, με αποτέλεσμα να φαντασιωθώ τον εαυτό μου σε πρωτοσέλιδα διεθνών περιοδικών, όπου μαζί με την ομάδα θα δείχναμε το «πριν» και το «μετά».
Ήρθαν βιομηχανικές ποσότητες χλωρίνης, ταυτόχρονα με θηριώδεις αντλίες που ρούφαγαν την στοιβαγμένη σκατίλα… Εγώ άλλοτε με μάσκα στην αρχή, μετά χωρίς, καθώς συνηθίζεται η μυρωδιά της σκατίλας όταν είσαι μέσα, όπως συνηθίζεται η ευωδιά του αρώματος όταν το χρησιμοποιείς για χρόνια. (Ποτέ δεν μπορώ να νιώσω ότι φοράω Chanel Νoir, οι άλλοι το μυρίζουν και με ρωτάνε.)
Εκτός από τις αντλίες που άδειαζαν το περιεχόμενο του τεράστιου υπονόμου που θα μετατρέπαμε σε «πισίνα» ζωής και χώρο χαράς, παραγγείλαμε τα καλύτερα μάρμαρα. Για την είσοδο στον χώρο είχαμε φροντίσει να έρθουν μάρμαρα «βυζαντινά», για να προστατευτούν από πτώση όσοι περπατούσαν ξυπόλητοι, ενώ για τις λεπτομέρειες της εισόδου στον χώρο είχαμε φροντίσει να βρούμε μάρμαρο «σαντιγύ» που θ’ αστροβολούσε!!!
Πήραμε τους καλύτερους ηλεκτρολόγους έτσι, ώστε ο νυν «βόθρος» και μελλοντική «πισίνα» να διαθέτει φωτισμό που θα αυξομειωνόταν ανάλογα με το πόσοι κολυμπούσαν, ενώ η μελέτη για τις μουσικές επιλογές που θ’ άκουγαν οι επισκέπτες είχε ολοκληρωθεί από τους καλύτερους στην διαχείριση ήχου τεχνικούς.
Όσο καιρό διαρκούσαν οι εργασίες, όλοι οι δικοί μου είχαν πρόβλημα στην συναναστροφή. Όχι γιατί τους είχα κάνει κάτι… αλλά γιατί, τόσες ώρες στον υπόνομο, βρωμούσα σκατίλα που όσο και να πλενόμουν δεν με αποχωριζόταν. Κάποιοι προσπάθησαν να μάθουν γιατί ήθελα να ρίξω τόση ενέργεια για να μετατρέψω κάτι τόσο δυσώδες σε όαση. «Γιατί εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και θα δείτε…» απαντούσα με έπαρση. Σιγά-σιγά άρχισα να «δένομαι» συναισθηματικά με το project μετατροπής «βόθρου» σε «πισίνα», σε βαθμό που να ξεκόβω από τον όποιον ζηλόφθονο επιχειρούσε να μην χειροκροτήσει την πρόοδο των έργων μας.
Οι εργασίες αποκομιδής και άντλησης αποβλήτων διήρκεσαν δύο χρόνια. Τα χρόνια αυτά είχαν συμβεί εργατικά ατυχήματα, καθώς βοηθοί τεχνιτών ή αρχιτεχνίτες είχαν μακελευτεί άγρια στην προσπάθεια να χειριστούν τα μηχανήματα απολύμανσης…
Όμως… ο «βόθρος» άλλαξε. Ο χώρος γύρω του φτιάχτηκε. Οι μπουκαμβίλιες αγκάλιασαν τα κιόσκια, τα πολύτιμα μάρμαρά μας στήθηκαν, οι καλεσμένοι ήρθαν να μας χειροκροτήσουν για το ανέφικτο που έγινε εφικτό, και εμείς ποζάραμε περήφανοι σαν τους ερασιτέχνες ψαράδες που πιάνουν τον πρώτο ροφό!
Οι πρώτοι που κολυμπούσαμε στα γαλανά νερά της «πισίνας», πρώην «βόθρου», ήμασταν εμείς.
Η συνέχεια ήταν απρόβλεπτη για όλα τα «σαΐνια» που αδράξαμε την πρόκληση. Ο «βόθρος» δεν άντεξε να γίνει «πισίνα». Το δημιούργημα, για το οποίο γίναμε ένα με τα σκατά για ν’ αναδείξουμε, ήθελε γεωλογικοστατικά να γυρίσει στην στάση «της κούνιας του». Ποιος είπε ότι το χώμα, τα δένδρα, τα νερά, δεν έχουν συναίσθημα; Όλη αυτή η «αλλαγή» που εμείς θέλαμε ήταν μια τεράστια αυταπάτη… Ο «βόθρος - πισίνα» αφήνιασε και τα στοιχεία της φύσης τον βοήθησαν να επανέλθει… Το γαλάζιο νερό έγινε σκατί… ο πάτος της «πισίνας» έσκασε, καθώς η πίεση των απόβλητων ήταν τεράστια (κακή στατική μελέτη είπαν), τα λευκά μάρμαρα γέμισαν περιττώματα, και εγώ έβλεπα πόσο η αλαζονεία τού «μπορώ τα πάντα» τιμωρείται. Αυτό ήταν ένα μάθημα ζωής για μένα, γιατί τελικά… τα γένια του «σπανού» με την σύγχρονη τεχνολογία γίνονται, αλλά ακόμη υπόνομος που να μετατραπεί σε resort δεν υπάρχει.