ΘΑ ΤΡΩΜΕ… ΥΠΕΡΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Η κυβέρνηση επιμένει να κινείται εμμονικά σε μια γραμμή υπεραισιοδοξίας αναφορικά με τις επιπτώσεις που θα καταγράψει η ελληνική οικονομία εξαιτίας της πανδημίας. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η υπεραισιοδοξία προκύπτει από κάποια στοιχεία που το οικονομικό επιτελείο έχει στα χέρια του και εμείς δεν ξέρουμε.

Όμως, πλέον η κυβέρνηση έχει μείνει μόνη της να περιμένει ανάπτυξη 4,8% για το 2021, απέναντι σε έναν ορυμαγδό αρνητικών προβλέψεων. Μετά την Κομισιόν που προβλέπει σωρευτικά ύφεση 12% για το 2020, ήρθαν οι διεθνείς αναλυτές με σειρά εκθέσεων που εκτιμούν ότι ήδη χάθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2021, με αποτέλεσμα η ανάκαμψη για το σύνολο του 2021 να είναι αρκετά χαμηλότερη από ό,τι αναμενόταν.

Και αν το πρόβλημα ήταν μόνο στο επίπεδο των λάθος προβλέψεων, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μικρό το κακό. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση, αποδεδειγμένα πλέον, χρησιμοποιεί τις δικές της υπεραισιόδοξες προβλέψεις προκειμένου να αποφύγει να παρέχει την αναγκαία στήριξη στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Ενδεικτικό των κυβερνητικών προθέσεων είναι ότι, μόλις τη Δευτέρα, ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών ενημέρωνε ότι σταδιακά θα σταματήσουν οι ενισχύσεις και τα επιδόματα καθώς το δεύτερο τρίμηνο θα είναι τρίμηνο ισχυρής ανάπτυξης.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος (παλαιά και νέα χρέη) έχει ξεπεράσει τα 108,1 δισ. ευρώ και, όπως όλα δείχνουν, η κατάσταση θα συνεχισθεί και κατά το τρέχον έτος. Τόσο η αναστολή των φορολογικών υποχρεώσεων όσο και η νέα ρύθμιση που ανακοινώθηκε πρόσφατα από το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται πως είναι «ασπιρίνη σε καρκίνο» καθώς μέσα σε ένα μήνα τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκαν κατά 1,34 δισ. ευρώ. 

Και τα κακά μαντάτα συνεχίζονται με την ΕΛΣΤΑΤ να καταγράφει μείωση 13,5% του τζίρου για το σύνολο των επιχειρήσεων το 2020, δηλαδή μια κολοσσιαία απώλεια 41,6 δισ. ευρώ από την πραγματική οικονομία.

Αντίθετα όμως σε κάθε δεδομένο, η κυβέρνηση επιμένει να αντιμετωπίζει τη βιαιότητα της οικονομικής ύφεσης που έφερε η πανδημία με μισοεπιστρεπτέες προκαταβολές, με μετάθεση στη μετάθεση του βουνού των υποχρεώσεων που έχουν μαζευτεί σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, και με επιδόματα φτώχειας εδώ και μήνες σε εργαζόμενους που είναι σε αναστολή. Και ταυτόχρονα, επιμένει (και φέτος) να ποντάρει αποκλειστικά στον τουρισμό να δώσει και πάλι τη λύση στο ταμείο, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να έχει καταρτίσει κανένα σοβαρό σχέδιο για τη νέα σεζόν.

Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι η βαθιά ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με υπεραισιοδοξία, αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές. Αλλά μάλλον είναι υπεραισιόδοξο να περιμένουμε τέτοιες πολιτικές από την κυβέρνηση.