ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΛΠΕΣ

Εξάλλου, κάθε φορά που η κυβέρνηση και δη το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη παίζουν με τα σπίρτα μέσα σε μία μπαρουταποθήκη, δεν είναι λίγοι όσοι διερωτώνται για ποιον λόγο το Μαξίμου διακινδυνεύει τα πάντα: εξάλλου, είναι σαφές πως αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε μία κοινωνία πολλαπλώς εξαντλημένη από τα διαρκή περιοριστικά μέτρα και οι Έλληνες βιώνουν εδώ και έναν χρόνο τις παρατάσεις των... παρατάσεων του lockdown, αδημονώντας να πάρουν τις ζωές τους πίσω –και έχοντας την ανασφάλεια ποιες ζωές θα βρουν όταν η πανδημία υποχωρήσει από το προσκήνιο.

Την ώρα, λοιπόν, που πολλοί στο πολιτικό σκηνικό δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το ποια υπόγεια κοινωνικά ρεύματα μπορεί να πυροδοτήσει το ενδεχόμενο θανάτου του πρώτου απεργού πείνας σε ευρωπαϊκό έδαφος για τον 21ο αιώνα, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και ο αρμόδιος υπουργός συνεχίζουν αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι με τα σπίρτα σε βάρος της κοινωνίας.

Σοκ και δέος

Τα «προεόρτια» της νέας επίθεσης των «πραιτόρων» στην κοινωνία είχαν φανεί ήδη από το μεσημέρι του προηγούμενου Σαββάτου, όταν οι κάμερες των κινητών τηλεφώνων «ανυποψίαστων πολιτών», κατά το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ, κατέγραψαν αλόγιστη και αναίτια χρήση βίας σε... λαϊκή αγορά στο Κάτω Χαλάνδρι, με αφορμή το μοίρασμα φυλλαδίων για την απεργία πείνας του πολυισοβίτη και αρχιεκτελεστή της «17Ν», Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ωστόσο κάτι περισσότερο από 24 ώρες αργότερα, τα όσα φρικτά έγιναν στην κεντρική πλατείας της Νέας Σμύρνης έδωσαν νέα διάσταση στις, ούτως ή άλλως εύλογες υποψίες ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, με τις «ευλογίες» του Κυριάκου Μητσοτάκη, εφαρμόζει μία πολιτική στρατηγική βάθους που ξεκινά από την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» και φτάνει ως την επιδίωξη «παραγωγής» των λεγόμενων «νοικοκυραίων» -ενδεχομένως ως μία προσπάθεια της ΝΔ να κρατήσει κοντά της το συντηρητικό κομμάτι της μεσαίας τάξης, που έχει ήδη πληγωθεί από τις οικονομικές της επιλογές.

Εξάλλου, την Κυριακή, ακόμη και ώρες μετά το περιστατικό, όταν τα ανατριχιαστικά βίντεο είχαν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Κατεχάκη, αλλά και το Μαξίμου, καθιστούσαν σαφές από την συμπεριφορά και τις δημόσιες δηλώσεις τους πως δεν θεωρούσαν ότι κάτι πήγε λάθος: για τον λόγο αυτό, άλλωστε, η Αστυνομία «έριξε στην πιάτσα» των ΜΜΕ την περίφημη εκδοχή ότι οι άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ ήταν... θύματα «ενέδρας» των υποτιθέμενων 30 νεαρών, επιχειρώντας να τους παρουσιάσει σαν θύματα –και αυτό παρά τα όσα είχαν ήδη δει το φως της δημοσιότητας. Σαν να μην έφτανε αυτό, το σοκ ενέτεινε το γεγονός ότι, μία μόνο ματιά στα ντοκουμέντα που έχουν κατακλύσει τα social media, είναι αρκετή προκειμένου να διαπιστώσει κανείς ότι αυτή τη φορά δεν ισχύει κανένα πρόσχημα που χρησιμοποιεί η Αστυνομία συνήθως: δηλαδή, δεν μιλάμε για τα Εξάρχεια, αλλά για τον ορισμό μίας «οικογενειακής» γειτονιάς, όπως η Νέα Σμύρνη. Επίσης, το επεισόδιο ξεκινά όταν οι αστυνομικοί επιβάλλουν αναιτίως πρόστιμο σε μία οικογένεια με τρία παιδιά, ενώ στα διάφορα βίντεο ακούγεται αστυνομικός να χρησιμοποιεί τη φράση «γιατί έτσι θέλω», ως αιτιολόγηση των πράξεών του –δηλαδή μιλάμε για τον ορισμό της αστυνομικής αυθαιρεσίας, όπου ένα όργανο επιβολής της τάξης μετατρέπει εαυτόν σε νόμο και «δίκαιο». Και, σαν να μην έφταναν αυτά, όταν το περιστατικό λαμβάνει διαστάσεις, τότε από τα υπόλοιπα βίντεο καθίσταται σαφές πως οι αστυνομικοί κακοποιούν αναιτίως έναν νεαρό, ο οποίος διαμαρτύρεται με την κραυγή αγωνίας «πονάω» και συνεχίζουν να τον χτυπούν ενώ τον έχουν ακινητοποιήσει και συλλάβει.

Η «πληγωμένη» τιμή της δημοσιογραφίας

Όπως ήδη προαναφέρθηκε, το περιστατικό της Κυριακής δεν σημαδεύθηκε μόνο από την αναίτια βία και τον προκλητικό ξυλοδαρμό πολιτών από την Αστυνομία. Ούτε από την επιχείρηση «στιγματισμού» μέσω κοινωνικών φρονημάτων, που αναδείχθηκε από συμπολιτευόμενο βουλευτή ο οποίος παραβιάζοντας κάθε έννοια προσωπικών δεδομένων, «έδωσε» στον τηλεοπτικό αέρα το όνομα του συλληφθέντα προσπαθώντας να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό πως όποιος έχει πάει στην πορεία για τον Κουφοντίνα είναι ταυτοχρόνως... ύποπτος για ενεδρα στους αστυνομικούς. Πέραν αυτών, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης δεν αναδείχθηκε απλώς το αστυνομικό κράτος, ούτε απλώς παραβιάστηκαν ανθρώπινα δικαιώματα και τραυματίστηκαν μερικοί άνθρωποι. Το περιστατικό άφησε βαριά τραυματισμένη –για μία ακόμη φορά- και την δημοσιογραφία, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ υιοθέτησε άκριτα την προπαγάνδα της Κατεχάκη περί «επίθεσης 30 νεαρών στους άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ», καίτοι αυτή διαψεύσθηκε από δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες που κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σαν να μην έφτανε αυτό, πολλές ενημερωτικές ιστοσελίδες, αλλά και δελτία ειδήσεων χρησιμοποιούσαν τον... ίδιο τίτλο του ενημερωτικού σημειώματος της Αστυνομίας, περί «ενέδρας 30 ατόμων» σε βάρος αστυνομικών.

Το κράτος είναι... αυτός

Βεβαίως, η ιστορία έχει πολλάκις αποδείξει ότι κάθε φορά που μία κυβέρνηση ή ένας υπουργός επιχειρούν να στείλουν μήνυμα στα Σώματα Ασφαλείας ότι «θα τους λύσουν τα χέρια», τότε η αναπότρεπτη συνέπεια είναι να χαθούν τα όρια. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη εγκαταστάθηκε τον Ιούλιο του 2019 στο γραφείο του στην Κατεχάκη με αυτή ακριβώς τη δέσμευση, θέλοντας να «απελευθερώσει» την Αστυνομία από τον «ασφυκτικό έλεγχο» που τής ασκούσε η έως τότε κυβέρνηση. Έκτοτε λοιπόν, στην ατζέντα της δημόσιας τάξης αυτός ο 1,5 χρόνος που έχει περάσει αποδείχθηκε πολύ «πυκνός»: την ώρα που η λεγόμενη «πραγματική» εγκληματικότητα (ληστείες, διαρρήξεις, δολοφονίες κτλ) παρουσιάζει αυξητικές τάσεις και κάθε ενάμιση μήνα καταγράφεται στο Λεκανοπέδιο και ένας φόνος που συνδέεται με ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους της μαφίας, το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» στην Αστυνομία έχει πυροδοτήσει πολλά περιστατικά που παραπέμπουν στην οικοδόμηση ενός «αστυνομικού κράτους», με ένα κοινό χαρακτηριστικό, πέραν της αυθαιρεσίας: το ότι ακόμη κι όταν βλέπουν το φως της δημοσιότητας αδιάψευστα βίντεο, η πολιτική ηγεσία καλύπτει πάντα τις δυνάμεις της Αστυνομίας, στέλνοντας μήνυμα ανοχής –και συνενοχής. Για παράδειγμα, ακόμη περιμένουμε τα πλάνα από το περίφημο drone που υποτίθεται πως θα αποδείκνυε ότι οι γιοι του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ συμμετείχαν στην... κατάληψη της οδού Ματρόζου. Και, ταυτοχρόνως, ακόμη περιμένουμε και τα αποτελέσματα της ΕΔΕ για το κατά πόσον υπήρξε ή όχι αστυνομική αυθαιρεσία, με δεδομένο ότι εκτός της βιαιοπραγίας σημειώθηκε ωμή παραβίαση του οικογενειακού ασύλου...

Επίσης, οι δυνάμεις της Αστυνομίας ήταν εκείνες που τραυμάτισαν σοβαρά διαδηλωτές προσκείμενους στο ΚΚΕ, σε συλλαλητήριο προ μηνών, σπρώχνοντάς τους και κυνηγώντας τους, την ώρα που υποτίθεται ότι η δράση τους συνέτεινε στην... διατήρηση των υγειονομικών μέτρων προστασίας από τον κορωνοϊό. Επίσης, ένα από τα πρώτα «κατορθώματα» της Αστυνομίας επί Χρυσοχοΐδη ήταν η «ομηρία» νεαρών σε κλαμπ στο Γκάζι, που τους είχαν δεμένους πισθάγκωνα επί ώρες οι αστυνομικοί για μερικά γραμμάρια ναρκωτικών που είχαν εντοπιστεί στο νυχτερινό κέντρο.

Όλα τούτα, αλλά κυρίως η πολιτική κάλυψη της οποίας απολαύει από το Μέγαρο Μαξίμου ο αρμόδιος υπουργός φαίνεται πως έχουν όχι απλώς... «λύσει τα χέρια» ορισμένων οργάνων της τάξης, αλλά τα έχουν οδηγήσει και στο να περάσουν τα όρια. Συν τοις άλλοις, το γεγονός ότι η κυβέρνηση διαρκώς δίνει μηνύματα πως θεωρεί το δόγμα «περισσότερη Αστυνομία» ως... λύση σε όλα τα προβλήματα –όπως καταδείχθηκε με την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας- ενισχύει ολοένα και περισσότερο την αίσθηση ότι η οικοδόμηση ενός αστυνομοκρατούμενου –αν όχι αστυνομικού- κράτους δεν αποτελεί απλώς επίπτωση του δόγματος Χρυσοχοΐδη και της πολιτικής κάλυψης που εκείνος απολαύει, αλλά στρατηγική επιλογή με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές.