ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ

Στις όχθες του «Σικουάνα» τοποθετείται ένα από τα δημοφιλέστερα μουσεία του κόσμου. Το Λούβρο έγινε μουσείο μετά το πέρας της μεγάλης Γαλλικής επανάστασης. Μέχρι τότε, ήταν ανάκτορο των βασιλιάδων της Γαλλίας, ενώ πριν γίνει ανάκτορο ήταν φρούριο. Ο χώρος όπου σήμερα στεγάζεται το ιστορικό μουσείο φτιάχτηκε σταδιακά στο πέρασμα των αιώνων, αλλάζοντας σημαντικά μορφή.

Σε ετήσια βάση, το Παρίσι κατακλύζεται από εκατομμύρια λάτρεις της τέχνης, με σκοπό να επισκεφθούν ένα από τα παλαιότερα μουσεία του κόσμου. Η πανδημία του κορωνοϊού άλλαξε δυστυχώς, την παγκόσμια πραγματικότητα στα πολιτιστικά δεδομένα. Lock-down, περιοριστικά μέτρα, καραντίνα και κοινωνική αποστασιοποίηση. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, τα μουσεία και οι χώροι της τέχνης αναζητούν «οξυγόνο». Ο χρόνος κυλά και όλοι αναρωτιόμαστε πως θα είναι η ζωή μας μετά την πανδημία… Τα μουσεία μπήκαν εδώ και ένα χρόνο «στον πάγο» και η πρόσβαση στο αγαθό του πολιτισμού, ίσως για κάποιους θεωρείται πολυτέλεια. Υπάρχει όμως ανθρώπινη ζωή χωρίς το αγαθό του πολιτισμού, χωρίς την ανάδειξη της ανθρώπινης δημιουργίας; Χωρίς τη ζωντανή αναπαράσταση των ανθρώπινων στιγμών και συναισθημάτων; Το Λούβρο διαθέτει περισσότερα από 480.000 έργα και πλέον όλα αυτά είναι προσβάσιμα μέσω της τεχνολογίας και του ψηφιακού κόσμου.

Η συλλογή του Λούβρου, ως γνωστόν, είναι ατελείωτη. Φυσικά, οι επισκέπτες του μουσείου είχαν τη δυνατότητα να δουν μόνο ένα τμήμα της. Πρόκειται για έναν τεράστιο και εντυπωσιακό χώρο. Με πλάτος που ξεπερνά τα 2 μίλια, ενώ περιστοιχίζεται από τουλάχιστον 35.000 έργα τέχνης. Φυσικά, η αποθήκη του Λούβρου περιέχει δεκάδες χιλιάδες εκθέματα. Χρειάζονται μήνες, ίσως και χρόνια, για να μπορέσει κάποιος να ξεναγηθεί στο χώρο, παρατηρώντας όλα τα έργα και τις λεπτομέρειές τους. Το μουσείο έχει συνολική έκταση 60.000 τετραγωνικών μέτρων και η κύρια είσοδος του είναι η χαρακτηριστική πυραμίδα από γυαλί, η οποία κατασκευάστηκε το 1989 από τον διάσημο αρχιτέκτονα I.M. Pei. Σκοπός της πυραμίδας ήταν να διοχετεύεται το φυσικό φως του ήλιου μέχρι και το υπόγειο.

Το «ψηφιακό Λούβρο»

Μπορεί από τον Οκτώβρη μέχρι σήμερα το Μουσείο να παραμένει κλειστό για λόγους δημόσιας υγείας, ωστόσο την Παρασκευή συνέβη κάτι μαγικό. Οι λάτρεις της τέχνης ανά τον κόσμο έχουν πλέον τη δυνατότητα να δουν δωρεάν τα ψηφιοποιημένα έργα του Μουσείου τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία, κάποια από αυτά είναι ευρέως γνωστά και κάποια λιγότερο.

«Το Μουσείο του Λούβρου “ξεσκονίζει” τους θησαυρούς του, ακόμη και τους λιγότερο γνωστούς», ανέφερε ο Jean-Luc Martinez, Πρόεδρος και Διευθυντής του Λούβρου, σε δήλωση του την περασμένη Παρασκευή. «Για πρώτη φορά, ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε ολόκληρη τη συλλογή των έργων από έναν υπολογιστή ή ένα smartphone δωρεάν, είτε εκτίθενται στο μουσείο, είτε βρίσκονται στην αποθήκη», σημείωσε.

Η εν λόγω κίνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα ψηφιακό μάθημα ιστορίας της τέχνης. Μία διαδικτυακή περιήγηση με σαφή ταξινόμηση που ταξιδεύει στο χρόνο και αναδεικνύει την ανθρώπινη δημιουργία στους τομείς της γλυπτικής, της ζωγραφικής, των υφασμάτων και τόσων άλλων. Ένα ταξίδι με σταθμό εκκίνησης τις αρχαίες ανατολικές αντίκες, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, τους Ετρούσκους και την Αρχαία Ρώμη. Έργα ισλαμικής τέχνης, έργα από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, τη μοντέρνα γλυπτική, τη μοντέρνα διακοσμητική τέχνη, σχέδια και εκτυπώσεις είναι πλέον προσβάσιμα στο διαδίκτυο.

Επιπλέον, μπορείτε κάποιος να δείτε μοναδικά άλμπουμ που σχετίζονται με έργα τα οποία ανακτήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράλληλα, είναι προσβάσιμα και έργα τέχνης τα οποία έχει «δανειστεί» το Λούβρο από άλλα γαλλικά μουσεία αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχουν ψηφιακά εκθέματα από το Βρετανικό μουσείο αλλά και το αρχαιολογικό μουσείο του Ηρακλείου.

Φυσικά, δεν νιώθεις την επιβλητικότητα που μπορεί να δημιουργήσει η σκιά της «Φτερωτής Νίκης της Σαμοθράκης» ή η «Μεγάλλη Σφίγγα του Τάνη», ωστόσο έργα τέχνης, τα οποία είτε ήταν προσβάσιμα από το κοινό πριν την πανδημία, είτε είχαν «ξεχαστεί» στις αποθήκες του Μουσείου, πλέον διατίθενται ψηφιακά. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια τιτάνια προσπάθεια που συμβάλει στη διαφύλαξη της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας. Μία προσπάθεια, η οποία καθιστά την πρόσβαση στο αγαθό του πολιτισμού μία ενεργή δυνατότητα, ακόμη και τις δύσκολες ημέρες που ζει η ανθρωπότητα. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αγάπη για τον πολιτισμό, ο σεβασμός στη δημιουργία είναι πρώτα απ’ όλα αγάπη προς τον άνθρωπο…