Οι «φυλές» των μαμάδων στις παραλίες

Το καλοκαίρι είναι εδώ, και λίγο-πολύ έχουμε κάνει μία απόδραση σε μία κοντινή ή και πιο μακρινή παραλία. Οι ξαπλώστρες, τα κουβαδάκια, οι ρακέτες, τα φουσκωτά, οι φωνές των παιδιών είναι ορισμένα από αυτά που θα συναντήσουμε στο μπάνιο μας. Χαρακτηριστικό δε είναι οι μαμάδες των παιδιών, τις οποίες και –τώρα που μεγαλώσαμε λίγο, και κοντεύουμε να γίνουμε κι εμείς– παρατηρήσαμε λίγο καλύτερα! Μάλιστα, τις χωρίσαμε και σε κατηγορίες. Πάμε να τις γνωρίσετε κι εσείς. Μεταξύ μας… πάντα θα υπάρχει μία από τις «κατηγορίες» μας δίπλα σας.

Η μαμά «Φλιππινέζα»: Είναι η μαμά που θα τρέχει να μαζέψει το παιδί της από την παραλία, που μπορεί να το δει να απομακρύνεται, που θα κρατάει το παιδί της στην αγκαλιά και αυτό θα ξεσπάει μονίμως σε κλάματα, και θα έχει να μαζέψει και όλα τα παιχνίδια του μωρού της. Φυσικά ο πατέρας, αν και «παρών», θα φαίνεται… απών αφού θα είναι «βουτηγμένος» σε ένα laptop, ή ένα tablet ή ένα κινητό και θα ετοιμάζει το project για την επομένη μέρα στη δουλειά.

Η μαμά «σούπερ-μάρκετ»: Είναι η μαμά που έχει μπερδέψει το καρότσι του μωρού με αυτό του σούπερ-μάρκετ. Έτσι, πάνω στο καροτσάκι του παιδιού της έχει κρεμάσει εκατό τσάντες, εντελώς γεμάτες από αντηλιακά, πετσέτες, ψάθες, καπέλα, κουβαδάκια, τάπερ με φαγητό, καφέδες, ομπρέλες, καρέκλες παραλίας, μπουκάλια με κρύα νερά, φουσκωτά –φλαμίνγκο κατά προτίμηση που είναι και της μοδός– και ένα μικρό ψυγείο για παραλία. Συνήθως πιάνουν και μεγάλη έκταση στην παραλία…

Η μαμά… προστασία: Είναι οι μανούλες εκείνες που, αντί για μαγιό, στο παιδάκι τους φοράνε ολόσωμη στολή (παρόμοια με εκείνη που κάνουν σερφ), καπέλο με εκείνο το διχτάκι που πέφτει αριστερά και δεξιά του προσώπου, ώστε να μην φαίνεται καθόλου το λαιμουδάκι τους, γυαλιά ηλίου και παπουτσάκια. Το μόνο ακάλυπτο μέρος είναι τα δάχτυλα των χεριών. Και τρέχουν μονίμως από πίσω τους να τα καλύψουν με αντηλιακό ξανά και ξανά, σε όσα ακάλυπτα μέρη έχουν μείνει. Λέμε ναι στην αντηλιακή προστασία, όχι στην υστερία.

Η… φευγάτη μαμά: Μόλις έχει κάτσει στην ξαπλώστρα, τα παιδιά πάνε να παίξουν με τα κουβαδάκια τους, και με το που καταλάβει ότι κάνουν κάποια σκανταλιά η φράση κλισέ αρχίζει να ακούγεται συνεχώς «είναι ώρα να πηγαίνουμε σπίτι». Παιδιά είναι! Όσο και να τους λέτε την φράση αυτή, χωρίς όμως να δείχνετε ότι πραγματικά θα το κάνετε πράξη γιατί κι εσείς επιθυμείτε λίγο ήλιο και θάλασσα, δεν πρόκειται να σας ακούσουν.

Η Μαμά (με «μ» κεφαλαίο): Έχει κάνει καλή δουλειά με τα παιδιά της και πραγματικά την ζηλεύουν όλες οι υπόλοιπες μητέρες της παραλίας. Τα παιδάκια της παίζουν στα ρηχά χωρίς να απομακρύνονται, φτιάχνουν καστράκια χωρίς να ενοχλούν κανέναν με τα ουρλιαχτά τους, φοράνε τα μπρατσάκια τους, κάθονται ήσυχα να τους βάλει το αντηλιακό η μαμά τους. Αλλά παράλληλα και η ίδια παίζει και ασχολείται μαζί τους, μετά την ηλιοθεραπεία της, απολαμβάνοντας ο ένας την συντροφιά του άλλου! Είναι η μαμά που θέλεις να πας κοντά της και να την ρωτήσεις: «Πώς τα καταφέρνεις;»