Πολύτιμέ μου εαυτέ…

Εάν θέταμε την ερώτηση «ποιος είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος στη ζωή σας;», οι περισσότεροι θα απαντούσαν: το παιδί μου, ο σύντροφός μου, ο γονιός μου, ο φίλος μου. Ελάχιστοι θα έβαζαν τον εαυτό τους πρώτο στην λίστα και, εάν το έκαναν, όλοι οι υπόλοιποι θα τους χαρακτήριζαν εγωιστές. Είναι όμως έτσι;

Θα έλεγα ότι συμβαίνει το αντίθετο, αφού απαραίτητη προϋπόθεση, για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε τους άλλους, είναι η άνευ όρων αγάπη και φροντίδα του εαυτού μας. Θα έχετε παρατηρήσει ότι στις οδηγίες επιβίωσης, που μας δίνουν στο αεροπλάνο, μας λένε να φορέσουμε πρώτα την δική μας μάσκα οξυγόνου και στην συνέχεια να την δώσουμε στα παιδιά που συνοδεύουμε. Με άλλα λόγια, πρέπει πρώτα να είμαστε εμείς καλά, για να είναι καλά και οι άλλοι γύρω μας.

Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι με σέβομαι, έχω αυτοπαραδοχή (αναγνωρίζω την αξία μου) και αυτοπεποίθηση (εμπιστεύομαι τις ικανότητές μου), δεν συγχέω όμως την αξία με την ικανότητα. Δεν αξίζει παραπάνω ο ικανός. Δεν χρειάζεται να με συγκρίνω με τους άλλους και δεν ταυτίζω την προσπάθειά μου με το αποτέλεσμα που θα έχει αυτό που κάνω, πόσω μάλλον με την γνώμη των άλλων για το αποτέλεσμα. Αρκεί να έχω αγνά κίνητρα και να κάνω το καλύτερο που μπορώ την δεδομένη στιγμή. Αρκεί να με τιμώ με τις πράξεις μου.

Η αμφιβολία

Πίσω από τα περισσότερα αρνητικά μας συναισθήματα βρίσκεται η αμφιβολία για τον εαυτό μας. Είμαστε άξιοι να έχουμε αγάπη και αποδοχή από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας; Εάν δεν έχουμε την αγάπη τους και μείνουμε μόνοι μας, θα είμαστε ικανοί να επιβιώσουμε; Εάν ο Θεός δυσαρεστηθεί από εμάς, μήπως μας τιμωρήσει; Μήπως μας αγαπάει με όρους; Όλοι αυτοί οι φόβοι μάς κάνουν να χάνουμε την εσωτερική μας γαλήνη και οδηγούν σε σχέσεις εξάρτησης και ανταγωνισμού.

Οι προϋποθέσεις

Οι προϋποθέσεις που μας έχουν μάθει να βάζουμε, για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, είναι ότι πρέπει να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, αλλιώς δεν αξίζουμε, να μην κάνουμε λάθη, να δίνουμε περισσότερα από όσα παίρνουμε, να μην είμαστε διαφορετικοί, να είμαστε ικανοί και επιτυχημένοι, να έχουμε ωραία εμφάνιση, να είμαστε τέλειοι σε όλα. Και βέβαια οι περισσότεροι έχουμε ασπαστεί την πεποίθηση ότι είναι εγωιστικό να μας… αγαπάμε.

Οι επιπτώσεις

Η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό έχει επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα. Πρώτον, υπάρχει ένα μέρος μας που δεν επιθυμεί την ευτυχία, την υγεία, την ισορροπία και την αρμονία και μας βάζει τρικλοποδιές. Δημιουργεί εσωτερικές συγκρούσεις και αυτοκαταστροφικές τάσεις, εμποδίζει την πειθαρχία μας για την επίτευξη στόχων και σαμποτάρει την ανάπτυξή μας. Δεύτερον, επηρεάζει τις σχέσεις μας, αφού, έχοντας μειωμένη αυτοπαραδοχή και αυτοπεποίθηση, αγαπάμε μόνο όταν μας επιβεβαιώνουν και μας αποδέχονται. Όταν έχουμε αυτοπαραδοχή, δεν έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση για να είμαστε καλά, δεν χρειάζεται να αποδείξουμε σε κανέναν την αξία μας. Την βρίσκουμε μέσα μας. Όταν η σχέση μας με τον εαυτό μας είναι αρμονική, τότε θα είναι αρμονικές και οι σχέσεις μας με τους άλλους.

Σχέση ζωής…

Να θυμάστε ότι είστε τέλειοι, όπως ακριβώς είστε σε αυτήν την φάση της εξέλιξής σας, και ότι αξίζετε αγάπη άνευ όρων, την οποία πρέπει να προσφέρετε εσείς στον εαυτό σας, γιατί αλλιώς δεν θα σας την προσφέρει κανείς. Έχετε όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να είστε ευτυχισμένοι! Ο εαυτός σας είναι ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Φροντίστε τον, αγκαλιάστε τον, αγαπήστε τον, γιατί μόνο τότε θα μπορέσετε να βιώσετε πραγματική αγάπη για όλους. Μην ξεχνάτε ότι η σχέση σας μαζί του είναι σχέση ζωής!