Τα αρνητικά συναισθήματα και πώς επηρεάζουν τη ζωή μας

Σε προηγούμενο άρθρο είδαμε τα τρία στάδια, τα οποία μας επιτρέπουν να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίσουμε και να βρούμε την πεποίθηση που κρύβεται από πίσω. Μας προσφέρουν μία εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
Ας εξετάσουμε τον ρόλο που παίζουν στη ζωή μας. Πρώτα απ’ όλα έχουν άμεση επίδραση στην υγεία μας, όχι μόνο την ψυχική αλλά και τη σωματική. Έχει αποδειχτεί ότι πέντε λεπτά αγάπης ή ευγνωμοσύνης επηρεάζουν θετικά τον εγκέφαλο για πέντε ώρες, αυξάνοντας τη διαύγεια, την αντίληψη και τη δημιουργικότητά μας. Πέντε λεπτά θυμού μειώνουν τη λειτουργία του αμυντικού μας συστήματος για πέντε ώρες. Κάθε φορά που έχουμε αγανάκτηση για κάτι και λέμε «αυτό δεν χωνεύεται με τίποτα», το μήνυμα που στέλνει ο εγκέφαλος στο πεπτικό μας σύστημα είναι «δεν μπορείς να χωνέψεις». Κάθε φορά που κρατάμε τον θυμό μας, το συκώτι μας υποφέρει. Δεν είναι τυχαία η έκφραση «μου έπρηξε το συκώτι».
Έχει επίσης αποδειχτεί ότι τα κύτταρά μας εθίζονται στα πεπτίδια, τις ορμόνες που εκκρίνει ο εγκέφαλος, ανάλογα με το συναίσθημα που έχουμε. Δηλαδή, εθίζονται στα πεπτίδια, π.χ., του θυμού και μας κάνουν να αναζητούμε τις καταστάσεις εκείνες που θα μας προσφέρουν τη «δόση» μας. Στο χέρι μας είναι να εθιστούμε στο θετικό ή στο αρνητικό συναίσθημα, στην ευγνωμοσύνη ή στην αγανάκτηση, στη χαρά ή στη στενοχώρια, στη ζήλια ή στην ασφάλεια, στο μίσος ή στην αδελφοσύνη, στην αγάπη ή στον φόβο. Ας επιλέξουμε, λοιπόν, τον εθισμό στην ευτυχία!

Και αυτές δεν είναι οι μόνες επιπτώσεις. Εκτός από την επίδρασή τους στο φυσικό και ενεργειακό μας σώμα, θολώνουν τον νου μας, διαστρεβλώνοντας την αντίληψή μας για την πραγματικότητα. Επίσης δημιουργούν ξεχωριστότητα και εντάσεις στις σχέσεις μας, αφού θεωρούμε ότι οι άλλοι ευθύνονται για αυτά που νιώθουμε. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αρνητικών μας συναισθημάτων, όπως έχουμε ξαναπεί, οφείλεται στο ότι δεν κατανοούμε πως είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι βιώνουμε.

Πώς τα αντιμετωπίζουμε

Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με δύο τρόπους τα αρνητικά τους συναισθήματα. Ο πρώτος είναι να μην τα εκφράζουν, με αποτέλεσμα να καταπιέζουν τον εαυτό τους, και ο δεύτερος είναι να τα εκτονώνουν πάνω στους άλλους.
Στην περίπτωση της καταπίεσης η αρνητική ενέργεια παραμένει στο σώμα μας και επηρεάζει τους αδένες και τα όργανα. Το αποτέλεσμα είναι η ασθένεια, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρή, ανάλογα με τη διάρκεια και την τοξικότητα του συναισθήματος. Υπάρχουν όμως και άλλες επιπτώσεις, όπως το να μη συνδεόμαστε με το υποσυνείδητό μας και με τα πραγματικά μας συναισθήματα. Χάνουμε την επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας, αλλά και με τους άλλους. Εννοείται ότι, επειδή τα συναισθήματα είναι ενέργεια, παρόλο που δεν τα εκφράζουμε, μεταφέρονται σε υποσυνείδητο επίπεδο στους ανθρώπους (και όχι μόνο), ιδίως στους πιο κοντινούς μας.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά σε όσους αντιμετωπίζουν τα αρνητικά τους συναισθήματα καταπιέζοντας τους άλλους. Τα εκτονώνουν πάνω σε εκείνους που θεωρούν υπεύθυνους για τη δημιουργία τους. Τους κατακρίνουν, τους μειώνουν, τους απειλούν και τους πληγώνουν. Έτσι, η αρνητική ενέργεια γίνεται ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ από τον ένα στον άλλον, δηλητηριάζοντας τις σχέσεις μας. Και το κυριότερο, με αυτόν τον τρόπο δεν αξιοποιούμε εκείνο που αισθανόμαστε για να βρούμε την αιτία, δηλαδή τη δυσλειτουργική πεποίθηση, χάνοντας έτσι μια μοναδική ευκαιρία να στραφούμε μέσα μας, να γνωρίσουμε και να εξελίξουμε τον εαυτό μας.

Εκμεταλλευτείτε το αρνητικό συναίσθημα σαν κίνητρο για αλλαγή. Μην το κρατάτε όμως για πάντα. Αναγνωρίστε το, αξιοποιήστε το και αφήστε το να διαλυθεί. Όπως λέει ο μεγάλος μου δάσκαλος, ο Robert Elias Najemy, πάρτε παράδειγμα από τα μικρά παιδιά, που πάνω στο παιχνίδι θυμώνουν, τσακώνονται, και μετά από πέντε λεπτά το έχουν ξεχάσει και παίζουν ξανά όλα μαζί. Κάτι ξέρουν!